Οικονομικό Σπουδαστήρι

Οικονομικό Σπουδαστήρι
Γι'Αυτούς που Θέλουν Εξειδίκευση

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Ο Μεγάλος Αδερφός και το Διαίρει και Βασίλευε

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Η συμπεριφορά του κοπαδιού και η αναζήτηση σωτήρων χωρίς όμως την αντίστοιχη επίδειξη συνεργασίας και συλλογικότητας από την πλευρά του λαού είναι ένα από τα φαινόμενα που παρατηρούμε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης  αλλά ως φαινόμενο είναι πολύ παλιό και έχει αναλυθεί εκτενώς από πολιτικούς κοινωνιολόγους, γι’αυτό και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση.

Ο Ρόμπερτ Μίκελς (Robert Michels)  αναφέρει ότι η πλειοψηφία θέλει να βρει κάποιον/α  να της λύσει τα προβλήματα  και να την καθοδηγεί. Η ανάγκη αυτή μπορεί να την οδηγήσει σε λατρεία και ηρωοποίηση του όποιου ηγέτη. Ο Μίκελς θεωρεί ότι αυτή η ανευθυνότητα της μάζας (και κατ’επέκταση, θα πρόσθετα, η έλλειψη συλλογικότητας που επιδεικνύει) αυξάνεται και οφείλεται στην εκτεταμένη κατάτμηση της εργασίας αλλά και ειδικότερα όσον αφορά τα πολιτικά κόμματα στις διαφορές κουλτούρας και παιδείας των μελών τους.  

Στην έλλειψη συλλογικότητας και συνεργασίας των μαζών αναφέρεται και ο Γιούβαλ Νόα Χαράρι (Yuval Noah Harari) αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι οι Έλληνες κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους όχι γιατί δεν είχαν μυαλό αλλά γιατί οι Ρωμαίοι συνεργάσθηκαν με πιο αποτελεσματικό τρόπο (φαίνεται ότι η έλλειψη συνεργασίας των Ελλήνων είναι προαιώνιο κακό που δύσκολα θα αλλάξει).


Ενώ λοιπόν η μάζα δεν συνεργάζεται, αντίθετα οι ελίτ συνεργάζονται, είναι ενωμένες και μάλιστα επιδιώκουν να μην συνεργάζεται η μάζα (η γνωστή τακτική του διαίρει και βασίλευε). Εντυπωσιακό είναι, σύμφωνα με τον Χαράρι, ότι το καθεστώς Τσαουσέσκου δεν εξαφανίστηκε τελείως από τη Ρουμανία γιατί οι σημερινοί της ταγοί είναι πρώην μέλη του πρώην κομουνιστικού κόμματος της χώρας. Αυτό υποδηλώνει την αποτυχία των μαζών γιατί η αδυναμία τους να συνεργασθούν τους οδήγησε στην αποδοχή των «υπολειμμάτων» του κόμματος αντί μίας ριζικής ανατροπής της κατάστασης και στη δημιουργία μίας νέας. Παρά λοιπόν την οικονομική άνοδο της συγκεκριμένης χώρας το πολιτικό σύστημα έχει νοσηρές ρίζες και κατά συνέπεια μπορεί να επανακυλήσει σε διολίσθηση προς τα κάτω όπως ακριβώς έχει συμβεί και στην Ελλάδα επανειλημμένως.

Όλα αυτά, σύμφωνα με τον Μίκελς, δημιουργούν την «επιθυμία» για αυταρχική ηγεσία, επιθυμία η οποία υπάρχει σε όλους τους λαούς αλλά θεωρεί ότι οι Γερμανοί επιζητούν στον ύψιστο βαθμό μία ισχυρή ηγεσία λόγω της φυσικής τους προδιάθεσης για υποταγή και πειθαρχία. Πέραν αυτού, εμπιστεύονται την εξουσία λόγω της πλήρους απουσίας κριτικής ικανότητας (στις ημέρες μας λόγω της συνεχούς πτώσης του πολιτισμικού επιπέδου, επιθυμητή πτώση από τις κυβερνώσες ελίτ για λόγους καθαρά διαχείρισης των μαζών, η κριτική ικανότητα λείπει από πολλούς).

Αντίστοιχα ο Γιούβαλ Νόα Χαράρι αναφέρει τους λόγους που ο Τσαουσέσκου, αυτός ο αυταρχικός ηγέτης της Ρουμανίας, παρέμεινε στην εξουσία.  Οι λόγοι αυτοί ήταν τρεις: ο πλήρης έλεγχος των ΜΜΕ, των συνδικάτων ακόμη και των αθλητικών σωματείων (τον ύψιστο ρόλο του ελέγχου της επικοινωνίας και της πληροφορίας από την πλευρά του ηγέτη για λόγους χειραγώγησης τονίζει και ο Ντουένες). Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι εμπόδισε τη δημιουργία αντιπάλων, πολιτικών κοινωνικών κτλ. οποιονδήποτε λοιπόν που θα μπορούσε να συνεργασθεί εναντίον του με στόχο τη ρήξη του. Ο τρίτος λόγος ήταν ότι βασίζονταν στην υποστήριξη των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων βλ. της Σοβιετικής Ένωσης και των υπολοίπων της Ανατολικής Ευρώπης.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι και η παρατήρησή του Μίκελς σχετικά με την αδιαφορία που επιδεικνύουν οι μάζες για την πολιτική ζωή.

Η αδιαφορία αυτή, ισχυρίζεται, αποτελεί εμπόδιο για την αύξηση της επιρροής των πολιτικών κομμάτων και θεωρεί ότι το πλήθος μπορεί να εγκαταλείψει τους ηγέτες όταν αυτοί ετοιμάζονται για πιο δραστικές ενέργειες. Τονίζει ότι για να επιτύχει μία κινητοποίηση είναι απαραίτητο το επιτελείο του ηγέτη να γνωρίζει πλήρως το ποιες θα είναι οι συνέπειες της αποτυχίας. Η μάζα όταν την εγκαταλείπει ο ηγέτης της (ή όταν αυτός /ή απομακρύνεται κάποιες φορές με βία) τρέπεται σε άτακτη φυγή γιατί δεν μπορεί να οργανωθεί από μόνη της και αυτός είναι και ο λόγος της αποτυχίας απεργιών και κινητοποιήσεων.

Ο ηγέτης προκύπτει από τις ίδιες τις περιστάσεις και η δουλειά του είναι ιδιαίτερα κοπιαστική, επίπονη και απαιτεί δεξιότητες όπως η συνεχής ενημέρωση αλλά και δεξιότητες ρήτορα προκειμένου να μεταφέρει τις ιδέες του και το πρόγραμμά του με σαφή τρόπο στον λαό (βέβαια στη χώρα μας έχουμε ζήσει το φαινόμενο πολιτικών ταγών που δεν έχουν βασικές γνώσεις και οι ρητορικές δεξιότητες είναι ανύπαρκτες σε αντίθεση με αυτό που τα ΜΜΕ προσπάθησαν να προβάλλουν δηλαδή ότι είναι ικανοί ηγέτες ή όταν δεν μπορούσαν να προβάλλουν τον επίλεκτο ως ηγέτη τον προέβαλλαν ως ικανό διαχειριστή σύμφωνα με τη σύγχρονη τάση που θέλει τα κράτη να διοικούνται ως εταιρείες).

Ο Γιούβαλ Νόα Χαράρι αναφέρει ότι οι μεγάλες κινητοποιήσεις/επαναστάσεις γίνονται από μία μικρή ομάδα ανθρώπων και αυτές οι ομάδες θα πρέπει να θέσουν το ερώτημα όχι το πόσοι τους ακολουθούν αλλά εάν αυτοί που τους ακολουθούν είναι διατεθειμένοι να εργαστούν συλλογικά.

Το θέμα της συλλογικότητας επανέρχεται όπως και το θέμα του ελέγχου της επικοινωνίας και της πληροφορίας για τη χειραγώγηση της μάζας που πολλές φορές γίνεται υπό το προσωπείο του υποτιθέμενου «ανθρωπισμού» που μόνο ανθρωπισμός δεν είναι αλλά προάγει τον πιο ακραίο αντιδραστικό και απολυταρχικό λόγο (πάντα ο αυταρχισμός και το «φίμωμα» των ελεύθερων φωνών είχε ως στόχο την υποδούλωση και τον έλεγχο).  

Ενδεικτικό του περιορισμού του ελεύθερου λόγου είναι η έρευνα του κοινωνιολόγου Φρανκ Φρουέντι (Frank Fruedi) για την κατάσταση στα Πανεπιστήμια όπου ο ελεύθερος λόγος έχει περιορισθεί και υπάρχει μία στροφή στον αυταρχισμό μέσω αφενός του ελέγχου των ελεύθερων φωνών αφετέρου με την αντιμετώπιση των φοιτητών ως παιδιών και όχι ως ενηλίκων.  

Ως παιδιά βλέπουμε να αντιμετωπίζονται όμως και ολόκληροι λαοί με γονείς τους πολιτικούς οι οποίοι παίρνουν μεν αυστηρά οικονομικά μέτρα αλλά αυτό είναι για το «καλό» τους ενώ το καλό είναι αδιευκρίνιστο. Τουναντίον προβάλλεται το «κακό» του τύπου «εάν δεν κάνετε αυτά που σας λέμε, θα καταστραφείτε κτλ».

Υπάρχει λύση; Για να υπάρξει θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μόνο μέσω της συλλογικότητας μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή και όχι μέσω του διαίρει και βασίλευε που τόσο πρόσφορο έδαφος έχει βρει στην ελληνική κοινωνία (βλ. κοινωνικός αυτοματισμός, όλοι εναντίον όλων πλην της ελίτ). 

Τί γίνεται με τον έλεγχο της επικοινωνίας και της πληροφορίας; Ως γνωστόν η πληροφορία είναι δύναμη. Ήδη τα παραδοσιακά ΜΜΕ κατευθύνουν και παρουσιάζουν την πληροφορία κατά το δοκούν. Η σημαντική στροφή στην πληροφόρηση μέσω Διαδικτύου, κυρίως των νεώτερων ηλικιών, είναι μία πράξη απαγκίστρωσης, εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι η παραπληροφόρηση δεν συνεχίζεται και στο Διαδίκτυο. Τα κοινωνικά μέσα όπως είναι το Facebook και όχι μόνο (βλ. και την περίπτωση του Reddit) χρησιμοποιούν αλγόριθμους σύμφωνα με τους οποίους προβάλλονται συγκεκριμένες ειδήσεις, οι οποίες κατά κύριο λόγο είναι επί πληρωμή, αποκλείει λογαριασμούς μη αρεστών σε αυτό ατόμων ή προβάλλει στη ροή ειδήσεων συγκεκριμένες πολιτικές κτλ. εκστρατείες.


Μπορεί να κάνει κάτι ένας απλός άνθρωπος σε αυτή την περίπτωση; Ήδη γίνονται προσπάθειες ανακάλυψης αλγόριθμων που θα βοηθούν το κοινό να εντοπίζει τις ψευδείς ειδήσεις στον χώρο του Διαδικτύου (για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο η μόνη λύση είναι να τα κλείσουμε εντελώς και να μην αναπαράγουμε σε καμία περίπτωση τις ειδήσεις που μεταφέρουν που είναι κυρίως ειδήσεις διασποράς τρόμου με άμεσο στόχο την χειραγώγηση ούτε να θεοποιούμε πολιτικά και μη άτομα που προβάλλονται μέσω αυτών των καναλιών πληροφόρησης).

Μέχρι όμως να βρεθούν οι αλγόριθμοι, λόγω όμως της γρήγορης εξέλιξης της τεχνολογίας θεωρώ ότι θα βρεθούν αρκετά σύντομα, ο μέσος άνθρωπος θα πρέπει να μάθει να διασταυρώνει την είδηση είτε είναι σε ηλεκτρονική μορφή είτε ακόμα και σε αυτό που του λέει κάποιος σε μία απλή συζήτηση.  

Η διαρκής νοητική εγρήγορση επιβάλλεται αυτό όμως προϋποθέτει και αύξηση της νοητικής ικανότητας που μπορεί να γίνει μέσω της ανάγνωσης ποιοτικών ιστολογίων και κυρίως βιβλίων. 


Η ελευθερία όμως προϋποθέτει προσπάθεια εκτός εάν ο σύγχρονος άνθρωπος είναι σαν τους φοιτητές που ερεύνησε ο Φρουέντι όπου σύμφωνα με αυτούς «η ελευθερία δεν είναι και κάτι τόσο σημαντικό».

  
Προτεινόμενα Αναγνώσματα

Cathy O’ Neil. Big-data algorithms are manipulating us all. Διαθέσιμο στο:< https://www.wired.com/2016/10/big-data-algorithms-manipulating-us/>

Frank Fruedi. College Students “Think Freedom is Not a Big Deal”. Διαθέσιμο στο:

Φωτεινή Μαστρογιάννη. Η συμπεριφορά του κοπαδιού και η αντίσταση στην αλλαγή. Διαθέσιμο στο:< https://mastroyanni.blogspot.gr/2017/03/blog-post_15.html>

Φωτεινή Μαστρογιάννη. Το σύνδρομο του Μεσσία. Διαθέσιμο στο:< http://mastroyanni.blogspot.gr/2016/10/blog-post_20.html>

J. Nathan Matias Persuading Algorithms with an AI Nudge
Fact-Checking Can Reduce the Spread of Unreliable News. It Can Also Do the Opposite. Διαθέσιμο στο: https://medium.com/mit-media-lab/persuading-algorithms-with-an-ai-nudge-25c92293df1d

Kelsey Campbell- Dollaghan. Reddit is on a mission to dispute fake news. Διαθέσιμο στο: < https://www.fastcodesign.com/3068556/reminder-you-can-manipulate-algorithms-too>

Michael Dueñes, University of Minnesota 2014 Western Political Science Conference
The Evolution of Cooperation and Co-Optation: How the Masses Lose Power and Influence in Highly Democratic, Activist Organizations and Social Movements. Διαθέσιμο στο:< https://wpsa.research.pdx.edu/papers/docs/duenes.pdf>

Robert Michels. Political Parties. Διαθέσιμο στο:

Yuval Noah Harari. Homo Deus. A brief history of tomorrow:

  

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

Νότιος Αφρική - ο επικείμενος εμφύλιος πόλεμος

Η κατάσταση που επικρατεί στη Νότιο Αφρική είναι λίγο έως πολύ άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ο Σάιμον Ρος (Simon Roche) στέλεχος του νοτιοαφρικανικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού Suidlanders συζητά με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη για τις εξελίξεις στη χώρα αυτή και για το επικίνδυνο μέλλον τόσο της Νοτίου Αφρικής όσο και της Δύσης γενικότερα.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Σάιμον, μπορείς να μας περιγράψεις ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση στη Νότιο Αφρική;

Σάιμον Ρoς: Αυτή τη στιγμή η Νότιος Αφρική είναι διχοτομημένη. Από τη μία πλευρά έχουμε μία χώρα 55 εκατομμυρίων ανθρώπων όπου τα 16,3 εκατομμύρια ζουν με επιδόματα και μόνο 3,2 εκατομμύρια πληρώνουν φόρους. Θα πρέπει να τονίσω ότι έχουμε τον υψηλότερο βαθμό δολοφονιών στον κόσμο ειδικότερα λευκών (κυρίως λευκών αγροτών) από τους μαύρους και άνω των 400.000 λευκών ζουν σε παραπήγματα! Η κυβέρνησή μας απειλεί τους λευκούς με απαλλοτριώσεις χωρίς καταβολή αποζημίωσης! Από την άλλη, πολλοί άνθρωποι, ειδικότερα λευκοί, απέχουν από αυτή την πραγματικότητα και υποκρίνονται ότι απλά δεν υφίσταται. Ζουν σε σπίτια με υψηλούς φράκτες, έχουν υψηλούς μισθούς και υπακούουν το αφήγημα που λέγεται «Νοτιοαφρικανικό έθνος ουρανίου τόξου» δηλαδή το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσσο/Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει δημιουργήσει μία ουτοπία που είναι σύμφωνη με την κληρονομιά του Νέλσον Μαντέλα.


ΦΜ: Ποια είναι η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας;
Σάιμον Ρος (Simon Roche)
Σάιμον Ρος:  Δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα. Αντιθέτως υπάρχει μποϋκοτάζ των ειδήσεων από τα παγκοσμιοποιημένα καπιταλιστικά ΜΜΕ.

ΦΜ: Στην Ελλάδα σπάνια ακούμε και διαβάζουμε για τη κατάσταση του λευκού πληθυσμού στη Νότια Αφρική. Ακόμα και σε διεθνές επίπεδο, οι ειδήσεις είναι ελάχιστες. Ποιος είναι ο λόγος;

ΣΡ: Τα διεθνή ΜΜΕ φέρουν πλήρη ευθύνη για την προπαγάνδα της φιλελεύθερης ελίτ ενάντια στο απαρτχάιντ των λευκών στη Νότιο Αφρική, προπαγάνδα που συνέβαινε τη δεκαετία του 1970, 1980 ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, τα διεθνή ΜΜΕ προωθούν τις αξίες της νέας φιλελεύθερης Νότιας Αφρικής υπό την κυβερνητική συμμαχία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου/ Νοτιοαφρικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Συνεπώς, εάν τα διεθνή ΜΜΕ άρχιζαν να λένε την αλήθεια, θα γελοιοποιούνταν ως ψεύτες τόσο αυτά όσο και η διεθνής πολιτική ελίτ που υπηρετούν. Δεν μπορούν, με τίποτα, να χάσουν την αξιοπιστία τους απέναντι στους Δυτικοευρωπαίους που προσπαθούν σήμερα να καταστρέψουν.

ΦΜ: Στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα έχουμε μαζική ροή μεταναστών κυρίως παρανόμων. Προέρχονται κυρίως από τις Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες, ωστόσο, παρά τη «γενοκτονία» του λευκού πληθυσμού της Νοτίου Αφρικής, δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν, τουλάχιστον στην Ελλάδα, νοτιοαφρικανοί μετανάστες. Δεν είναι λίγο αντιφατικό δηλαδή να υπάρχει «γενοκτονία» αλλά κανείς να μην θέλει να ξεφύγει από αυτή;

ΣΡ: Ο οργανισμός Suidlanders δεν χρησιμοποιεί ποτέ τη λέξη γενοκτονία. Η γενοκτονία ως λέξη έχει συγκεκριμένο νόημα και θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατάλληλα. Εν τούτοις, υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα και η οικονομία μας καταρρέει. Ως αποτέλεσμα πολλοί λευκοί εγκατέλειψαν τη Νότιο Αφρική. Ο πληθυσμός των λευκών στη Νότιο Αφρική ανέρχεται περίπου στα 4,7 εκατομμύρια ενώ θα έπρεπε να είναι 5,5 εκατομμύρια. Οι 800.000 μετανάστευσαν νόμιμα στη Νέα Ζηλανδία, στην Αυστραλία, στον Καναδά και στις ΗΠΑ.

ΦΜ: Κάποιοι θα σκέπτονταν ή ακόμα και θα έλεγαν ότι αυτό που υφίστανται οι λευκοί στη Νότιο Αφρική είναι το αποτέλεσμα του απαρτχάιντ και της καταπίεσης των μαύρων από τους λευκούς.

ΣΡ: Σε κάποιο βαθμό ο ισχυρισμός αυτός είναι σωστός. Πολλοί ηγέτες των μαύρων μιλάνε για εκδίκηση των μαύρων λόγω του απαρτχάιντ.

ΦΜ: Πες μας λίγα λόγια για τον οργανισμό Suidlanders. Ποιοι είστε και ποιος είναι ο σκοπός σας. Χρηματοδοτείστε αποκλειστικά από δωρεές;


ΣΡ: Ο Suidlanders είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος μη κερδοσκοπικός (δεν είναι δηλαδή όργανο του κράτους οποιασδήποτε χώρας) οργανισμός πολιτικής άμυνας. Ο Suidlanders έχει συσταθεί νόμιμα  σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις των πρόσθετων πρωτοκόλλων των Συμβάσεων της Γενεύης. Τα πρόσθετα πρωτόκολλα των Συμβάσεων της Γενεύης έχουν συγκεκριμένες διατάξεις για αναγνωρίσιμες εθνοτικές ομάδες μη στρατιωτών πολιτών με στόχο την προστασία της ευημερίας τους σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης. Ως εκ τούτου, ο Suidlanders έχει καταστρώσει σχέδιο μεταφοράς σε ασφαλή καταφύγια  όσο το δυνατόν περισσοτέρων λευκών σε περίπτωση εμφυλίου φυλετικού πολέμου στη Νότιο Αφρική. Το σχέδιό μας καλύπτει ολόκληρη τη Νότια Αφρική και στόχος μας είναι να μεταφέρουμε  όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ανθρώπους μας στα ασφαλή αυτά καταφύγια.

ΦΜ:  Διαβάζοντας την ιστοσελίδα σας κάποιος θα έλεγε ότι υιοθετείτε μία αμυντική παρά ενεργητική προσέγγιση δηλ. είστε έτοιμοι με ένα σχέδιο επείγουσας ανάγκης για τη μεταφορά προσφύγων σε ασφαλή καταφύγια αλλά δεν προτείνεται μία πιο δυναμική λύση στο πρόβλημα.



ΣΡ: Ναι, το σχέδιό μας είναι περισσότερο αμυντικό παρά ενεργητικό. Δεν είμαστε πολιτικό κόμμα και επομένως δεν επιδιώκουμε να παίξουμε κάποιο ρόλο και  να προσποιούμαστε ότι θα επινοήσουμε ένα είδος θαυματουργού λύσης για τη χώρα μας. Επίσης, δεν συμμετέχουμε σε (πολλές) πρωτοβουλίες για να βοηθήσουμε τους φτωχούς λευκούς στα παραπήγματα. Ο σκοπός μας είναι αρκετά περιορισμένος και εστιάζουμε στην προετοιμασία ενός σχεδίου για την προστασία του λαού μας σε αυτόν τον επικείμενο εμφύλιο πόλεμο.

ΦΜ: Στην ιστοσελίδα σας αναφέρετε ότι αυτό που συμβαίνει στη Νότιο Αφρική θα είναι και το μέλλον της Δύσης. Τι σας κάνει να πιστεύετε κάτι τέτοιο;

ΣΡ:  Για εμάς, αυτό δεν είναι απλώς θέμα πίστης αλλά «προφανούς γνώσης».  Είμαστε άνθρωποι που έχουμε περάσει όλη μας τη ζωή βιώνοντας το γεγονός ότι όλοι οι λαοί είναι διαφορετικοί. Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε τους J. Philippe Rushton, τον James Flynn, τον Richard Lynn, τον Charles Murray ή τον Δρ. Penham, για να μάθουμε ότι υπάρχουν συντριπτικές δυνάμεις μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον που καθιστούν τον έναν άνθρωπο διαφορετικό από τον άλλο.  Γνωρίζουμε ότι ο πολιτισμός μας έχει ιδιαίτερα πλεονεκτήματα και αδυναμίες όπως και κάθε άλλος πολιτισμός. Γνωρίζουμε ότι οι μουσουλμάνοι και οι μαύροι που εισβάλλουν στην Ευρώπη δεν θα  γίνουν ΠΟΤΕ ακριβώς οι ίδιοι με τους Ευρωπαίους. Αυτοί οι άνθρωποι θα υπακούουν τα εγγενή ένστικτά τους και τα αποτελέσματα αυτής της υπακοής θα είναι κοινά σε αυτές τις ομάδες ανθρώπων. Αυτό είναι κάτι που οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να συλλάβουν, αλλά σίγουρα θα το παρατηρήσουν τα επόμενα χρόνια. Είναι εντελώς απίστευτο για εμάς ότι οι Έλληνες, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αιώνες "καθυστέρησης" από τους Οθωμανούς να μην μπορούν να δουν τι τους συμβαίνει τώρα. Αυτό είναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

Φωτεινή Μαστρογιάννη
ΦΜ: Ποιο είναι το μήνυμά σου στους Ελληνες που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;

ΣΡ: Ο Suidlanders παρακαλεί τους Ελληνες να μην μισούν τους προγόνους τους, να μην περιφρονούν τη γνώση, τη σοφία και την αντίληψή τους. Ο Suidlanders παρακαλεί τους Ελληνες να εκτιμήσουν τους ευλαβείς και ταπεινούς προγόνους τους και να εκτιμήσουν τις αξίες τους για τη δημιουργία μιας καλής και έντιμης κοινωνίας. Οι Ελληνες θα πρέπει να αγαπήσουν τις αξίες και τον πολιτισμό των προγόνων τους περισσότερο από το μεταμοντέρνο αφήγημα του ανθρωπιστικού υλισμού που τα παγκόσμια καπιταλιστικά ΜΜΕ προσπαθούν τους "φυτεύσουν".

ΦΜ: Σε ευχαριστώ πολύ.


Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Μικρά Mαθήματα Mάρκετινγκ σε Καιρό Κρίσης

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

Στη χώρα μας κλείνουν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ο θάνατος του εμποράκου είναι πλέον γεγονός. Πολλές από αυτές κλείνουν γιατί δεν υπάρχει επαρκής ζήτηση για τα προϊόντα τους λόγω της κρίσης και της μειωμένης αγοραστικής ζήτησης ενώ  άλλες κλείνουν γιατί οι επιχειρηματίες απλά δεν είναι καλοί επιχειρηματίες συνεπώς το «λουκέτο» είναι μία φυσιολογική κατάληξη. Και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα έχει και μάρκετινγκ διάσταση στην οποία θα εστιάσω αποκλειστικά στο παρόν κείμενο.

Είναι γεγονός ότι οι καταναλωτές σε καιρό κρίσης αλλάζουν τις αγοραστικές τους προτιμήσεις δηλαδή στρέφονται σε φτηνότερα προϊόντα και σε εγχώρια προϊόντα, συνεπώς οι επιχειρήσεις που κλείνουν γιατί δεν υπάρχει επαρκής ζήτηση για τα προϊόντα τους, διέπραξαν το «λάθος» να μην αλλάξουν εγκαίρως την προϊοντική τους γραμμή και τις υπηρεσίες τους έτσι ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές εκ νέου.

Στην περίπτωση του «λουκέτου» λόγω κακού επιχειρείν, θα πρέπει να τονίσουμε ότι το επιχειρείν μπορεί να είναι μία διέξοδος στην ανεργία αλλά προϋποθέτει ότι ο επιχειρηματίας  έχει δεξιότητες μάρκετινγκ δηλαδή έχει βρει τμήματα της αγοράς τα οποία δεν εξυπηρετούνται, προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες που τον διαφοροποιούν από τους άλλους (π.χ. γιατί κάποιος να προτιμήσει τη δική μου επιχείρηση και όχι αυτή του ανταγωνιστή;),μπορεί να προωθήσει το προϊόν του μέσω έξυπνης διαφήμισης, έχει βασικές γνώσεις προϋπολογισμού, λογιστικής, logistics και ανθρωπίνων πόρων. 




Δυστυχώς αρκετοί στη χώρα μας που έχουν ασχοληθεί με το επιχειρείν δεν διαθέτουν τις παραπάνω γνώσεις, κάτι που είναι αδιανόητο για το σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον όπου τα εμπορικά σύνορα είναι ανοικτά και η ψηφιακή οικονομία  αλλά και τα καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες εξελίσσονται διαρκώς. Σίγουρα η εχθρική αντιμετώπιση από το ελληνικό κράτος για το επιχειρείν, η μέχρι πρότινος απαξίωση  των σπουδών  στη διοίκηση επιχειρήσεων αλλά και η υπέρμετρη φορολόγηση λόγω εξωτερικού χρέους δεν ευνοούν ούτε την καινοτομία ούτε γενικότερα το επιχειρείν, αυτό όμως δεν αναιρεί και την προσωπική έλλειψη δεξιοτήτων από πολλούς.

Στο μάρκετινγκ παίρνουμε ως βάση τα περίφημα 4Ρ (προϊόν, τιμή, τόπος διανομής και προώθηση) στα οποία προσθέτουμε άλλα 3 Ρ για τις υπηρεσίες (άνθρωποι, διαδικασίες, φυσικό περιβάλλον).

Εάν εξετάσουμε το πρώτο Ρ δηλαδή το προϊόν θα δούμε ότι αρκετά ελληνικά προϊόντα δεν διαφοροποιούνται από τον ανταγωνισμό τους, εγχώριο και διεθνή.
Δεν είναι επώνυμα (στη χώρα μας δεν δώσαμε ποτέ τη δέουσα προσοχή στη δημιουργία επωνυμίας πλην ελαχίστων αλλά άκρως επιτυχημένων εξαιρέσεων βλ. Korres, Apivita, Folli-Follie κτλ.) αλλά ούτε προσφέρουν ιδιαίτερη αξία στον πελάτη γιατί όταν αγοράζουμε ένα προϊόν δεν το αγοράζουμε μόνο για τη χρήση του αλλά για το σύνολο της αξίας που αποκομίζουμε από αυτό. Για παράδειγμα, αγοράζουμε ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο όχι μόνο για να μετακινηθούμε από το ένα μέρος στο άλλο αλλά και για άλλους λόγους όπως είναι η καλή σχέση κόστους – οφέλους, το γόητρο (ιδιαίτερα στις ισχυρές επωνυμίες π.χ. αγοράζω μία Ferrari γιατί θεωρώ ότι η απόκτησή της αυξάνει το προσωπικό μου γόητρο) καπ.

Η δημιουργία αξίας σημαίνει ότι προσπαθούμε το προϊόν που παράγουμε να έχει κορυφαία ποιότητα και να είναι καλύτερο από αυτό του ανταγωνιστή αλλά και να έχουμε δημιουργήσει σχέση οικειότητας με τον πελάτη (μάρκετινγκ σχέσεων). Στα πλαίσια αυτά η επιχείρηση θα πρέπει να εστιάσει σε συγκεκριμένες διαδικασίες όπως είναι η ανάπτυξη των υφιστάμενων προϊόντων και η πιθανή δημιουργία νέων, να διαχειρίζεται τη σχέση με τον πελάτη αλλά και την αλυσίδα αξίας. Η αλυσίδα αξίας περιλαμβάνει όλες τις πρωταρχικές δραστηριότητες της επιχείρησης όπως είναι οι πωλήσεις και το μάρκετινγκ, τα logistics, οι λειτουργίες, οι διαδικασίες και η εξυπηρέτηση δηλαδή με άλλα λόγια οτιδήποτε σχετίζεται με την παραγωγή, πώληση, συντήρηση και υποστήριξη ενός προϊόντος/υπηρεσίας. 

Πέραν των πρωταρχικών δραστηριοτήτων που προαναφέραμε θα πρέπει η επιχείρηση να προσέξει και τις υποστηρικτικές δραστηριότητες των παραπάνω όπως είναι η διαχείριση του προσωπικού, η εύρεση προμηθευτών με καλές τιμές και καλές πρώτες ύλες, η τεχνολογία της παραγωγής (ένας από τους βασικούς λόγους παρακμής της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα ήταν ότι δεν μπόρεσε να εξελίξει την τεχνολογία παραγωγής της) και τέλος οι διαδικασίες που έχει η επιχείρηση όπως είναι π.χ. το πληροφοριακό σύστημα που διαθέτει κτλ.

Βασικό στοιχείο όμως για τη στρατηγική μάρκετινγκ της επιχείρησης είναι η επιλογή του τμήματος αγοράς δηλαδή σε ποιους πελάτες απευθύνεται. Στην Ευρώπη, δυστυχώς, έχουμε σημαντική αύξηση των νεόπτωχων, τάση που θα συνεχισθεί λόγω της αυτοματοποίησης της παραγωγής βλ. τεχνητή νοημοσύνη που θα περικόψει περαιτέρω θέσεις εργασίας και οι οποίες δεν θα αναπληρωθούν δηλαδή οι άνθρωποι που θα μείνουν άνεργοι θα είναι δια παντός. 


Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι τεράστια και αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Το μάρκετινγκ δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να προτείνει όμως κάποιους τρόπους δράσης στην επιχείρηση. Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή στρατηγικής μέσω της στροφής σε φτηνότερα προϊόντα και υπηρεσίες για τα τμήματα αυτά του πληθυσμού.


Αρκετά  ελληνικά όμως προϊόντα δεν είναι φτηνότερα, οι δε υπηρεσίες πολλές φορές είναι ακριβότερες από αυτές που δικαιολογεί η τρέχουσα οικονομική κατάσταση των Ελλήνων. 
Υπάρχει δε ανταγωνισμός και από τα διαδικτυακά καταστήματα τα οποία συμπιέζουν τις τιμές και σε πολλές περιπτώσεις προσφέρουν ακόμα και «επώνυμα» προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Η δε ταχύτητα παράδοσης των αγαθών είναι αρκετά γρήγορη και η εξυπηρέτηση σχεδόν αυτοματοποιημένη.

Στον τουρισμό ο οποίος ανήκει στον τομέα της παροχής υπηρεσιών και αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας (κακώς γιατί θα έπρεπε να αποτελεί συμπληρωματική βιομηχανία και όχι την αιχμή του δόρατος για λόγους που θα εξηγήσω σε άλλο κείμενο), ο καταναλωτής κλείνει αεροπορικά εισιτήρια, δωμάτια ξενοδοχείων σε ηλεκτρονική μορφή. Ενημερώνεται δε για το κατάλυμα αλλά και για τον προορισμό από τις περιγραφές και τις κριτικές των άλλων ταξιδιωτών που τις γράφουν σε ιστοσελίδες όπως είναι το Tripadvisor. Οι κριτικές είναι καθοριστικές για την επιλογή του και αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική είναι πλέον η φήμη αλλά και η εξυπηρέτηση του πελάτη.

Δυστυχώς στην Ελλάδα σε πολλές περιπτώσεις, οι υπηρεσίες που προσφέρονται είναι κακής ποιότητας, με έλλειψη συνέπειας, ευγένειας (η ευγένεια για πολλούς είναι πλέον άγνωστη λέξη) επαγγελματισμού και κυρίως υπερτιμημένες. Αρκετές δε φορές οι υπερβολικά υψηλές τιμές είναι αποτέλεσμα μίας «περίεργης» νοοτροπίας σύμφωνα με την οποία αρκεί ένας πελάτης για να κάνει τον τζίρο του μήνα, να «βγάλει κοινώς τα σπασμένα». Είναι μία νοοτροπία που έχουμε συναντήσει και σε πολλές τουριστικές περιοχές με την υπερτιμολόγηση αγαθών και υπηρεσιών στους τουρίστες, η νοοτροπία του «σήμερα» και της «αρπαχτής» και καμίας μέριμνας για το μέλλον. Η δικαιολογία που συνήθως προβάλλεται είναι ότι τον υπόλοιπο χρόνο δεν υπάρχει δουλειά άρα οι τρεις μήνες του καλοκαιριού θα καλύψουν και τους υπόλοιπους εννέα. 

Ξεχνάμε όμως ότι για να τιμολογεί κάποιος ακριβά πρέπει πρώτα να απευθύνεται σε έναν πελάτη που να είναι διατεθειμένος να πληρώσει την τιμή, να προτιμά τον συγκεκριμένο πάροχο γιατί είναι γνωστός για τις καλές υπηρεσίες και τα καλά του προϊόντα και να προσφέρει κάτι που είναι μοναδικό και τον διαφοροποιεί από τον ανταγωνισμό (η γνωστή ερώτηση γιατί να προτιμήσουν εμένα και όχι τον ανταγωνιστή μου).  Θα πρέπει όχι απλώς να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του πελάτη αλλά να τις υπερβαίνει γιατί σήμερα δεν μιλάμε απλώς για τον ευχαριστημένο πελάτη αλλά για τον υπερευχαριστημένο.

Τις βασικές αυτές αρχές του μάρκετινγκ ξεχνούν δυστυχώς και οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και πολλές πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα αλλά και οι τράπεζες. Οι τελευταίοι το κάνουν λόγω της ολιγοπωλιακής συγκέντρωσης της αγοράς δηλαδή ο πελάτης είναι αναγκασμένος να απευθύνεται σε λίγες τηλεπικοινωνιακές επιχειρήσεις, σε λίγες τράπεζες κοκ.  Οι υπόλοιποι όμως που δραστηριοποιούνται στο επιχειρείν πιέζονται από τη φορολογία, τη συγκέντρωση της τοπικής αγοράς, την κυριαρχία των πολυεθνικών αλλά και από τον εντεινόμενο ανταγωνισμό του παγκόσμιου περιβάλλοντος.

Συνεπώς για να έχουν ελπίδες επιβίωσης θα πρέπει να ξεχωρίσουν αποκτώντας, μεταξύ άλλων, σημαντικές δεξιότητες μάρκετινγκ και αυτό γίνεται μόνο με την προσφορά καλών και καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών που να απευθύνονται σε πελάτες που τα έχουν ανάγκη αλλά και μπορούν να τα αγοράσουν,τον επαγγελματισμό, τη συνέπεια, τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, τη δημιουργία επωνυμίας και την άψογη εξυπηρέτηση του πελάτη με ευγένεια και σεβασμό.  
Ο ευχαριστημένος πελάτης μιλά για την εμπειρία του σε άλλους εννέα ενώ ο δυσαρεστημένος σε άλλους δεκαέξι και ως γνωστόν επιχείρηση χωρίς πελάτες απλά δεν υφίσταται.

Προτεινόμενα αναγνώσματα

Anderson, J.C., Narus, J.A. και van Rossum, W. 2006,Customer value propositions in business markets, Harvard Business Review, Vol. 84 No. 3, σελ. 90-99.


Markidan, L. 2017. 22 Customer Support Statistics That You Absolutely Need to Know. Διαθέσιμο στο: <https://www.groovehq.com/support/customer-support-statistics>

Mastroianni, F. 2011. Consumer behavior in Greece during economic crisis. Munich: Grin Verlag.

75 Customer Service Facts, Quotes and Statistics. How your business can deliver with the best of the best. Διαθέσιμο στο: https://www.helpscout.net/75-customer-service-facts-quotes-statistics/

Porter's Value Chain Understanding How Value Is Created Within Organizations. Διαθέσιμο στο: <https://www.mindtools.com/pages/article/newSTR_66.htm>




Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Διαμορφωτές Κοινής Γνώμης

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

«Και είναι γνωστό πόσοι μηχανισμοί δρουν επάνω μας από τη νηπιακή ηλικία ως τα γεράματα, για να επιβάλουν σ’όλες τις όψεις της ζωής, σ’όλες τις λεπτομέρειες των ανθρώπινων σχέσεων το κυρίαρχο μοντέλο των αξιών της κοινωνίας, δηλαδή το μοντέλο της κυρίαρχης τάξης, να εμπήξουν τον τύπο της στη δομή του ασυνειδήτου και να εγκαταστήσουν μέσα μας, μιαν αυτόματη λειτουργία, το «Υπερ-Εγώ» που θα ρυθμίζεται όπως το θέλουν οι απ’έξω και όπως τους συμφέρει»

Μανόλης Λαμπρίδης


Ο οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος ασκεί επίδραση στον άνθρωπο,  ωστόσο κάποια άτομα (που δεν ανήκουν απαραίτητα στον περίγυρό μας ούτε είναι αυτό που αποκαλούμε «διασημότητες») ασκούν μεγαλύτερη επιρροή και πολλές φορές θεωρείται ότι η δύναμη της πειθούς τους είναι τόσο ισχυρή ώστε μπορεί να διαμορφώνει την κοινή γνώμη.

Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που έχουν επιρροή,  κατηγοριοποιούνται σε τρεις τύπους: είναι αυτοί που γνωρίζουν ποιο είναι το καλύτερο προϊόν και θέλουν να μοιραστούν με άλλους την πληροφορία. Ο δεύτερος τύπος είναι αυτοί που έχουν καλές διασυνδέσεις και βρίσκουν δουλειά σε άλλους αλλά και κλείνουν εύκολα δουλειές λόγω των διασυνδέσεών τους «δουλειές». Είναι αυτοί που κάνουν «χάρες» τις οποίες «εξαργυρώνουν» όταν χρειασθούν κάτι. Τέλος είναι οι πωλητές οι οποίοι έχουν τα χρήματα ως κίνητρο, χρήματα που προκύπτουν από την επίτευξη κάποιας πώλησης.

Οι διαμορφωτές κοινής γνώμης εκτίθενται περισσότερο στα μέσα απ'ότι οι ακόλουθοί τους, είναι περισσότερο κοσμοπολίτες, έρχονται σε επαφή με άτομα που επιδιώκουν τις αλλαγές, έχουν πιο έντονη κοινωνική συμμετοχή, έχουν υψηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση από τους ακόλουθούς τους και είναι περισσότερο καινοτόμοι. Σημαντικό όμως είναι να επισημανθεί ότι όταν το κοινωνικό σύστημα ευνοεί τις αλλαγές, οι διαμορφωτές κοινής γνώμης είναι πιο καινοτόμοι και το αντίστροφο, με άλλα λόγια κι αυτοί δεν είναι κάτι διαφορετικό αλλά παρασύρονται από τη δομή του συστήματος.



Λόγω της παρακμής των παραδοσιακών μέσων όπως είναι το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες και η τηλεόραση, τα κοινωνικά μέσα και το διαδίκτυο γενικότερα έχουν προσελκύσει την προσοχή όλων όσων ενδιαφέρονται να επηρεάσουν την κοινή γνώμη βλ. πολιτικοί, επιχειρήσεις κτλ.

Στα κοινωνικά μέσα οι διαμορφωτές κοινής γνώμης είναι όσοι έχουν μεγάλο αριθμό ακολούθων αλλά και έχουν μεγάλη κίνηση στο ιστολόγιο τους, διαθέτουν δύναμη πειθούς και έχουν συχνή επικοινωνία μέσω π.χ. των αναρτήσεών τους. Οι μπλόγκερς διαθέτουν επίσης δύναμη γιατί παράγουν περιεχόμενο και μέσω των κοινωνικών δικτύων μπορούν εύκολα να δικτυωθούν με τους άλλους. Λόγω του ότι οι διαμορφωτές κοινής γνώμης στα κοινωνικά μέσα διαθέτουν πολλούς ακόλουθους, είναι εύκολο να μεταφέρουν τους ακόλουθους τους και στα άλλα κοινωνικά μέσα.

Οι ειδικοί των κοινωνικών μέσων χωρίζουν τους διαμορφωτές κοινής γνώμης σε διάφορες κατηγορίες. Ο διαμορφωτής «Κοινωνική Πεταλούδα» ενδιαφέρεται να συνδεθεί με πολλά και διαφορετικά άτομα με στόχο τη δικτύωση γι’αυτό και μιλά για διαφορετικά θέματα με στόχο να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους ακόλουθους. Λόγω του μεγάλου δικτύου που διαθέτει μπορεί να βοηθήσει στη γρήγορη επίλυση των προβλημάτων.
Η άλλη κατηγορία είναι ο «Ηγέτης Γνώμης». Για τις επιχειρήσεις αλλά και για τους πολιτικούς αυτός είναι ο πιο σημαντικός γιατί είναι εξειδικευμένος σε ένα τομέα και έχουν πολλούς ακόλουθους στα κοινωνικά μέσα και στο μπλογκ τους. Είναι περιζήτητοι και εάν επιλέξουν μία επιχείρηση για να αντιπροσωπεύσουν το κάνουν με κριτήριο επαύξησης της δικής τους φήμης.
Η τρίτη κατηγορία είναι ο «Δημοσιογράφος» που είναι οι μπλόγκερς ή οι δημοσιογράφοι που δραστηριοποιούνται στα κοινωνικά μέσα και γενικότερα στο Διαδίκτυο και είναι το επάγγελμά τους να γράφουν. Συνήθως επηρεάζουν άλλους διαμορφωτές κοινής γνώμης μέσω των κειμένων τους. Υπάρχει επίσης και η κατηγορία των ειδικών σε ένα θέμα βλ. μόδα, αυτοκίνητα κτλ. οι οποίοι λόγω του ότι είναι ειδικοί στο θέμα οι αντίστοιχες επιχειρήσεις τους θέλουν με το μέρος τους. Τέλος είναι η κατηγορία του «Πελάτη» που είναι αυτός που αγοράζει ένα προϊόν και μοιράζεται την εμπειρία του με άλλους. Αυτός μπορεί να μην είναι σημαντικός για μία επιχείρηση ή για την πολιτική γιατί έχει λίγους ακόλουθους αλλά επηρεάζει το οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον γιατί οι φίλοι προστρέχουν σε αυτόν όταν θέλουν να αγοράσουν κάτι.


Οι άνθρωποι, γενικότερα, εμπιστεύονται περισσότερο αυτούς που γνωρίζουν παρά τα διοχετευόμενα μηνύματα μέσω των μαζικών μέσων ενημέρωσης. Ως εκ τούτου, το σύγχρονο μάρκετινγκ είτε είναι πολιτικό είτε εμπορικό στοχεύει σε αυτούς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης των κοινωνικών μέσων και όχι στην παραδοσιακή διάδοση μέσω άλλων καναλιών. Πολλές φορές οι εταιρείες (και όχι μόνο) προσπαθούν να βρουν και να ανταμείψουν τους διαμορφωτές για να προωθήσουν τα προϊόντα ή στην περίπτωση της πολιτικής για να διαδώσουν συγκεκριμένες ιδέες. 
Για παράδειγμα, στη χώρα μας η Γερμανική πρεσβεία χορηγεί το δημοσιογραφικό βραβείο «Ελένη Βλάχου»  «σε έναν/μία δημοσιογράφο με διακεκριμένη παρουσία στα ελληνικά μέσα για να τιμήσει τις εξαιρετικές επιδόσεις στον τομέα της ειδησεογραφικής κάλυψης διεθνών και κυρίως ευρωπαϊκών θεμάτων». Ο στόχος είναι προφανής. Οι δημοσιογράφοι είναι κλασικοί διαμορφωτές κοινής γνώμης και η προσέγγισή τους με βραβεία και άλλα κίνητρα βοηθά στην επίτευξη του σκοπού αυτού που πληρώνει  (και όχι μόνο),στη σύνδεση της μελλοντικής δημοσιογραφικής ελίτ με το κέντρο εξουσίας που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Γερμανία.

Κατ’αυτό τον τρόπο έχει διαμορφωθεί ένας ολόκληρος κλάδος στο μάρκετινγκ που είναι αυτό της προσέγγισης του διαμορφωτή ή αγγλικά «influencer marketing». Οι εταιρείες ή όποιος θέλει να χρησιμοποιήσει τον διαμορφωτή για να επηρεάσει τους άλλους του υποδεικνύουν τι τύπου hashtags # θα χρησιμοποιήσει και πόσες αναρτήσεις θα κάνει, φυσικά επί πληρωμή ή με την προσφορά του προϊόντος της επιχείρησης δωρεάν, με αντάλλαγμα να αναφέρει κάτι θετικό γι’αυτό.

Ωστόσο, o επηρεασμός της κοινής γνώμης δεν είναι μία τόσο απλή υπόθεση όσο ενδεχομένως να πιστεύουν οι μάρκετερς. Δεν είναι αρκετό να βρει κάποιος τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης (στο διαδίκτυο, στα κοινωνικά μέσα και εκτός αυτών) και να θεωρεί ότι από τη στιγμή που τους βρήκε και τους προσεγγίσει έχει επιτύχει να διαμορφώσει την κοινή γνώμη υπέρ του.

Οι ακαδημαϊκοί των κοινωνικών δικτύων Γουωτς και Ντοντς των Πανεπιστημίων Κολούμπια και Βέρμοντ κατόπιν σχετικής έρευνας κατέληξαν σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Βρήκαν ότι τα άτομα που ασκούν μεγάλη επίδραση στους άλλους είναι σε θέση να διαδώσουν τις ιδέες τους αρκετά αλλά όχι ιδιαίτερα εκτεταμένα. Οι παραπάνω ερευνητές υποστήριξαν ότι πιο σημαντικοί από τους διαμορφωτές ήταν οι επηρεαζόμενοι γιατί από τη στιγμή που μια ιδέα μεταδίδεται σε ένα σημαντικό αριθμό εύκολα επηρεαζόμενων ατόμων τότε αυτή μπορεί να μεταδοθεί μέσω αυτών σε έναν ακόμα μεγαλύτερο αριθμό εύκολα επηρεαζόμενων ατόμων. Αυτό που ήταν σημαντικό δεν ήταν οι διαμορφωτές αλλά η δομή του δικτύου. Καταλήγουν δε στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερος τρόπος διάδοσης μίας ιδέας είναι να είναι καλή και να έχει κοινωνική αξία.




Ενδιαφέρον όμως στο σημείο αυτό είναι να δούμε ποιοι είναι αυτοί που επηρεάζονται εύκολα. Υπάρχουν δύο θεωρίες. Η μία είναι η θεωρία του Μπρεμ (Brehm) όπου σύμφωνα με αυτή, οι άνθρωποι αντιδρούν όταν ένα μήνυμα πάει να τους επιβληθεί γι’αυτό π.χ. και η έλξη σε οτιδήποτε λογοκριμένο.

Πιο βελτιωμένη είναι η θεωρία του εμβολιασμού (inoculation theory) του Μακ Γκιρ (McGuire). Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι προκειμένου το άτομο να υποστηρίξει τις πεποιθήσεις του πρέπει να αναπτύξει κάποιες άμυνες δηλαδή είτε να μάθει να αντικρούει τις επιθέσεις  με δικά του επιχειρήματα που θα αποδυναμώνουν τον ισχυρισμό της επίθεσης είτε να υπερασπισθεί τις δικές του πεποιθήσεις

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα που αντικρούουν τις επιθέσεις με επιχειρήματα είναι πιο «ανθεκτικοί» στις προσπάθειες που κάνουν άλλοι να τους πείσουν σε σχέση με αυτούς που απλά υπερασπίζουν τις δικές τους πεποιθήσεις. Η θεωρία αυτή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική όταν γίνεται επίθεση σε θέματα πολιτιστικής ακεραιότητας δηλαδή σε γενικά αποδεκτές αξίες. Για παράδειγμα, παρατηρούμε ότι στη χώρα μας γίνεται επίθεση σε τέτοια θέματα όπως είναι για παράδειγμα κάποια ιστορικά γεγονότα. Η καλύτερη άμυνα σύμφωνα με τη θεωρία του εμβολιασμού σε αυτού του τύπου επίθεση θα ήταν να παρουσιάσει κάποιος τα δικά του επιχειρήματα.



Όπως βλέπουμε λοιπόν η προσπάθεια διαμόρφωσης της κοινής γνώμης δεν είναι κάτι νέο απλά έχουν αλλάξει τα μέσα επικοινωνίας με το πλήθος. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι άβουλος, μπορεί να επιλέξει ποιον να ακούει και να εμπιστεύεται, πως να αμύνεται στις προσπάθειες επηρεασμού του και κυρίως πως να διασταυρώνει τις πληροφορίες που του δίνονται ή μήπως όχι;





 Προτεινόμενα βιβλία

Μανόλης Λαμπρίδης. Η σύγκρουση με το νόμο ως έμπρακτη κριτική του δικαίου και το συναίσθημα της ενοχής. Εκδ. Έρασμος.

Χρηστάκης, Ν., Fowler, J.H. (2010). Συνδεδεμένοι. Εκδ. Κάτοπτρο.

Rogers, E.M. (2003). Diffusion of innovations (5th ed.). New York: Free Press.

White, J.S., Matthews, J.N. Connectors, Mavens, Salesmen and More: An Actor-Based Online Social Network (OSN) Analysis Method Using Tensed Predicate Logic. Διαθέσιμο στο:<http://people.clarkson.edu/~jmatthew/publications/connectors-mavens-salesmen.pdf>

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Μαζάνθρωπος και Αλλοτρίωση

Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Αλλά αυτοί οι μάταιοι και ανωφελείς δημαγωγοί κινούνται σε όλες τις κατευθύνσεις εξοπλισμένοι με τα θανατηφόρα παράδοξα τους, υποσκάπτοντας τα θεμέλια της πίστης, εκμηδενίζοντας την αρετή. Γελούν με περιφρόνηση για όλες εκείνες τις λέξεις της πατρίδας και της θρησκείας κι αφιερώνουν το ταλέντο και τη φιλοσοφία τους στην καταστροφή και τον εξευτελισμό οποιουδήποτε ιερού πράγματος μεταξύ των ανθρώπων. Βασικά δεν μισούν ούτε τις αρετές, ούτε τα δόγματα μας. Είναι η κοινή γνώμη στην οποία αντιτίθενται».



Πολλοί θεωρούν ότι ο ευτελισμός του πολιτικού συστήματος που αναφέρει ο Ρουσσώ είναι αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης του ατόμου που είναι, με τη σειρά του, χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας. Ωστόσο, ο πρώτος που παρατήρησε την αλλοτρίωση  ήταν πάλι ο Ρουσσώ το 1750  ο οποίος ανησυχούσε ιδιαίτερα για τη μετατόπιση από την διανόηση στην ομοιομορφία (ο αλλοτριωμένος άνθρωπος καθορίζεται από τους άλλους, δεν ανήκει στον εαυτό του), ανησυχούσε για το ότι ο άνθρωπος έχανε την ταυτότητά του και τις αξίες του ενώ οι νέες του επιθυμίες ήταν το χρήμα και το εμπόριο – άποψη ιδιαίτερα επίκαιρη.  

Ο Ζακ Ελλύλ το 1967 αναφέρεται και αυτός στην ομοιομορφία του αλλοτριωμένου ατόμου: «Έχει ομοιομορφοποιηθεί από έναν τρόπο ζωής πιο διαφοροποιημένο, πιο πλούσιο, πιο εξυψωμένο, που όμως παράγει έναν τύπο ανθρώπου θεμελιωδώς ταυτόσημο. Παράγει μαζικά. Καταναλώνει μαζικά. Μαθαίνει και διασκεδάζει μαζικά. Μπορεί πια να εργαστεί μόνο σε ομάδες. Η επιστημονική ή αισθητική εφεύρεση/επινόηση δεν είναι πια ατομική δημιουργία, αλλά έρευνα παγκόσμιων ομάδων. Ζει σε ομάδα, για την ομάδα, από την ομάδα (σημ. δεν είναι τυχαία η επιτυχία της ένταξης σε κόμματα στα καθ’ημάς, δείγμα και αυτό του ομαδικού μαζάνθρωπου). Αυτό που όλο κι όλο του ζητούν είναι η τέλεια προσαρμογή στην ομάδα. Ανεξάρτητα ποια είναι αυτή. Ομάδα γειτόνων, επιχείρησης, αναγνωστών μιας εφημερίδας». Θα πρόσθετα ότι όποιος δεν εντάσσεται σε οποιαδήποτε ομάδα διώκεται μέχρι να ενταχθεί αναγκαστικά σε κάποια ομάδα, να αποκτήσει συγκεκριμένη «ταμπέλα».


Ο Δανός φίλοσοφος Κίρκεγκαρντ θεωρούσε ότι η αλλοτρίωση είναι το αποτέλεσμα του ηδονισμού, της διαρκούς αναζήτησης της ευχαρίστησης μέσω ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων (όπως έγραψε και ο Ζακ Ελλύλ το στομάχι προηγείται από τις αξίες). Ο ηδονισμός ήταν η προσπάθεια αποφυγής του ανθρώπου να βρει τον σκοπό της ζωής του. Το αλλοτριωμένο άτομο γίνεται υλιστής.

Σε αντίθεση με τον Ρουσσώ, ο Καρλ Μαρξ υποστήριξε ότι το άτομο δεν συμμορφώνεται στην κοινωνία και στα άτομα που την απαρτίζουν αλλά στη διαδικασία παραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος. 
Ο άνθρωπος μετατρέπεται πλέον σε αντικείμενο από το κεφάλαιο, ο εργάτης αναγκάζεται να παρέχει την εργασία του έναντι αμοιβής και έτσι αποκόπτεται από τις πραγματικές του ανάγκες. 

Σήμερα, η κυριαρχία του διαδικτύου εντείνει ακόμα περισσότερο την αλλοτρίωση και την αποξένωση του ανθρώπου. Το άτομο εργάζεται μόνο και πολλές φορές έρχεται σε επαφή με τους άλλους μέσω των Η/Υ π.χ. με τη χρήση των κοινωνικών μέσων τα οποία ευνοούν μία ηλεκτρονική απρόσωπη επαφή και όχι μία πραγματικά προσωπική.

Το αλλοτριωμένο άτομο θέλει να αγοράζει συνεχώς προϊόντα που να καλύπτουν τις επίπλαστες ανάγκες του  (τώρα μπορεί και το κάνει και ηλεκτρονικά - ηλεκτρονικές αγορές) και έτσι βασίζεται στο χρήμα προκειμένου να μπορεί να ελέγχει το αλλοτριωμένο Εγώ του. Αισθάνεται διαρκώς ανικανοποίητο και άρα είναι δυστυχισμένο. Η ευτυχία του είναι επιβεβλημένη από τα ΜΜΕ, πρέπει να επιδεικνύει την ίδια ικανοποίηση με τον διαφημιζόμενο άνθρωπο.

Ο Γκορτζ (Gorz) ο οποίος συνδυάζει τη θεωρία του Μαρξ για την κυριαρχία του κεφαλαίου, τη συμμόρφωση του Ρουσσώ και τις οξείες εντάσεις (η σύγχυση και η πάλη του ανθρώπου για τα θέλγητρα της εξωτερικής πραγματικότητας με τα πνευματικά καλέσματα του εσωτερικού του κόσμου)  του Κίρκεγκαρντ,  αναφέρεται στη δικτατορία του κεφαλαίου που ασκείται όχι μόνο στην παραγωγή και στη διανομή του πλούτου αλλά και στην εργασία, στη σκέψη και στη ζωή του ατόμου και ως εκ τούτου αποτελεί μία ολοκληρωτική δικτατορία.

Η δικτατορία αυτή που στις μέρες μας έχει φθάσει στο αποκορύφωμά της έχει πολλαπλά αποτελέσματα όπως ορθά υποστήριξε ο Γκορτζ. Πιο συγκεκριμένα, ο  Ανδρέας Δαβαλάς αναφέρει χαρακτηριστικά: «Με τον τρόπο αυτό, ο πολίτης μετατρέπεται από κοινωνικό όν σε παθητικό καταναλωτή προκατασκευασμένων προϊόντων μάρκετινγκ, άρα γίνεται χειραγωγήσιμος, προβλέψιμος και τελικά ελέγξιμος. Κι αυτός είναι ο πραγματικός θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού: Η τεχνική χαλιναγώγησης της κοινής γνώμης όπου ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός και η μοιρολατρία, διαμορφώνουν κοινωνικές συναινέσεις ερήμην της κοινωνίας, ενώ τα Μ.Μ.Ε λειτουργούν ως το μακρύ χέρι ορατών ή συγκεκαλυμμένων συμφερόντων που κάνουν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα».


Η αναφορά του Δαβαλά στα ΜΜΕ είναι σημαντική γιατί πλέον είναι αυτά που λειτουργούν ως όργανα αλλοτρίωσης στη σύγχρονη κοινωνία. Ο άνθρωπος είναι πλέον ένας παθητικός δέκτης ενός  βομβαρδισμού μηνυμάτων (ειδήσεων αλλά και διαφημίσεων) που στοχεύουν στην πλύση εγκεφάλου και στη δημιουργία τεχνητών αναγκών. Η χειραγώγηση δε που υφίσταται πραγματοποιείται πολλές φορές υπό το κάλυμμα της ιδεολογίας.

Ο Λίφτον (Lifton) τον αποκαλεί εκμηδενισμένο άτομο στον οποίο συμβαίνουν τα ακόλουθα: 
  • Αίσθηση της «ιστορικής διάλυσης» (πόσες φορές στη χώρα μας δεν εκμηδενίζεται η ταυτότητα και η ιστορία;) που την προκαλεί η ρήξη των σχέσεων με τα σύμβολα μιας πολιτισμικής παράδοσης που έθρεφε τη ζωή του (η παράδοση σβήνει σιγά σιγά μπροστά στον ανθρώπινο χυλό που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση και οι υποστηρικτές της). 
  • Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η εισβολή εικόνων που απορρέει από την ασυνήθιστη ροή νεομοντέρνων πολιτισμικών επιρροών (σημ. ως τέτοιες είναι το Gay pride κτλ.) που δείχνουν διαρκώς τα Μ.Μ.Ε και η οποία πνίγει το άτομο με κενά μηνύματα ελαφρότητας του είναι. 
  • Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η κατάρρευση της προσωπικότητας ανάμεσα σε μία πληθώρα ιδεών, μεταφυσικών (βλ. σύμβολα και θεωρίες Νέας Εποχής, γιόγκα, συνωμοσιολογία) και σε ένα χάος γεγονότων που δεν του αντιστοιχούν (αδυναμία μπροστά στον έλεγχο της οικονομικής κρίσης, εισβολή παράνομων μεταναστών, εγκληματικότητα, πολεμικές συρράξεις κοκ).



Δεν γνωρίζουμε εάν ο καπιταλισμός, ο οποίος για αρκετούς στοχαστές είναι βασικός παράγοντας της αλλοτρίωσης, θα σβήσει, η ιστορία έχει δείξει το αντίθετο. Στις ημέρες μας ζούμε την πιο ακραία μορφή του που είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Παρά όμως την βία της εφαρμογής του, συλλογικά κινήματα και τάσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν και την επιθυμία του ανθρώπου να αποφύγει την αλλοτρίωση που επιβάλλει το άγριο αυτό οικονομικό σύστημα. Κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, στην κλιματική αλλαγή, τάσεις όπως είναι αυτή του μοιρασμού ρούχων, βιβλίων κτλ. είναι δείγματα αυτής της τάσης.

Ωστόσο, η αυτοματοποίηση που θα οδηγήσει σε μαζική απώλεια των θέσεων εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα δεν γνωρίζουμε εάν θα οδηγήσει σε αυτό που ο Λούκατς είχε υποστηρίξει δηλαδή σε ένα μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων και ειδικότερα αυτών μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. 

Δεν γνωρίζουμε δηλαδή εάν αυτές οι συλλογικότητες θα επεκταθούν και στον χώρο της εργασίας όπου οι άνθρωποι θα διεκδικήσουν να είναι κυρίαρχοι της εργασίας τους και των αποτελεσμάτων της, θα είναι κυρίαρχοι, με άλλα λόγια, της ζωής τους. Προς το παρόν, η απάθεια της πλειοψηφίας στη χώρα μας (και όχι μόνο)  για το σύνολο της οικονομίας και της πολιτικής δείχνει το αντίθετο. Μήπως ο άνθρωπος  οδεύει προς την αυτοκαταστροφή και την αποδέχεται παθητικά (γι'αυτό και η απάθεια) γιατί εμφορείται από ένα πάθος για τον θάνατο που πιθανόν η ίδια η αλλοτρίωσή του έχει προκαλέσει;

Προτεινόμενα βιβλία

Ζακ Ελλύλ. Η μεταμόρφωση του αστού. Εκδ. Νησίδες.
Ζαν Ζακ Ρουσώ. Λόγος για τις Επιστήμες και τις Τέχνες.
A. Gorz. Le socialisme difficile. Seuil.