Συνέντευξη στον Πέτρο Ιωάννου - Σπορ News Λάρισας 90,1

Σόρος και η επέμβασή του στην Ελλάδα ή τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι – Μέρος Ι

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πρόσφατα διέρρευσαν έγγραφα του δισεκατομμυριούχου χρηματιστή και υπέρμαχου της Νέας Τάξης Πραγμάτων - Τζωρτζ Σόρος.  Ο Τζωρτζ Σόρος δεν έχει περιοριστεί μόνο στις χρηματιστηριακές συναλλαγές αλλά οι δραστηριότητές του εκτείνονται και στο πολιτικό αλλά και πολιτισμικό φάσμα όπου μέσω κυρίως της Open Society προσπαθεί να παραποιήσει την ιστορία των λαών και να αλλοιώσει τον πολιτισμό τους με συγκεκριμένο σκοπό που δεν είναι άλλος παρά η εξυπηρέτηση των παγκοσμιοποιητικών στόχων.

Εάν και έχουν γραφτεί πολλά για την επέμβασή του στην Ελλάδα είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε συγκεκριμένα έγγραφα και ονόματα που δίνουν πληροφορίες (συντονίζουν;) τις εκστρατείες που χρηματοδοτεί.

Από τα έγγραφα που έχουμε δει να κυκλοφορούν, εάν και αναμένονται ακόμα περισσότερα, είδαμε κάποιες «ενδιαφέρουσες» παρεμβάσεις στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα η εκστρατεία «Don’t Masturhate», ελεύθερη απόδοση της οποίας είναι η παρακάτω.

«H εκστρατεία σκοπεύει να ενημερώσει, να εκθέσει και να γελοιοποιήσει τον λόγο που εκφράζει μίσος στο Διαδίκτυο με στόχο τη δημιουργία ενός κινήματος που θα αντιμετωπίσει την εισροή δημόσιων και ανώνυμων σχολίων μίσους. Η επιλογή αυτής της αμφιλεγόμενης λέξης (σημ. Don’t Masturhate μπορεί να αποδοθεί ελεύθερα ως μην αυνανίζεστε με μίσος!) και οι συνεκδοχές της αποτελεί συνειδητή επιλογή γιατί πρέπει να είναι ευκολομνημόνευτη. Η διαδικτυακή εκστρατεία εστιάζει στον εντοπισμό ρητορικής μίσους στο διαδίκτυο και στην αντιμετώπισή του με συγκεκριμένα μηνύματα καθώς και από μία αντίστοιχη εκστρατεία προβολής η οποία θα συμπληρώνεται από εργαστήρια δημιουργίας ικανοτήτων στα οποία θα συμμετέχουν ακτιβιστές, αντιπρόσωποι ΜΚΟ καθώς και δημιουργία ικανοτήτων για νέους που θα επεμβαίνουν στο πεδίο της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Οι εκτός διαδικτύου δραστηριότητες θα περιλαμβάνουν δημόσιες συζητήσεις και περιφερειακές συζητήσεις σε σχετικά θέματα». 

Το κόστος αυτής της εκστρατείας ήταν $44.754,49.

Συνεπώς, ο Σόρος έχει συντονίσει επιθετική διαδικτυακή (και όχι) μόνο δραστηριότητα σε θέματα που αυτός θεωρεί ρητορική μίσους επεμβαίνοντας άμεσα με τη χρήση, χρηματιζόμενων από αυτόν, ΜΚΟ ακόμα και νέων. Στα κοινωνικά μέσα έχουμε δει άπειρες φορές την άμεση και επιθετική επέμβαση διάφορων τρολς σε οτιδήποτε αυτοί θεωρούν ότι είναι εναντίον των μεταναστών σχολιάζοντας με αρνητικό και υβριστικό τρόπο οποιαδήποτε αντίδραση σημειώνεται από τους απλούς Έλληνες χαρακτηρίζοντάς τους από βλάκες έως ρατσιστές και φασίστες (!). Κάποια δε από αυτά τα τρολς έχουν και ξενικά ονόματα λατινοαμερικανικής προέλευσης (!).  Είναι προφανές ότι με την αποκάλυψη της παραπάνω εκστρατείας ότι πολλά από αυτά τα τρολς πρέπει να χρηματίζονται από τον Τζωρτζ Σόρος.

Η δημοσιογράφος Claire Bernish αναφέρεται επίσης στον πολιτικό ρόλο του παγκοσμιοποιητή Σόρος. Η Bernish συγκεκριμένα λέει για τα έγγραφα που διέρρευσαν για το “Ukraine Media Project” άλλη μία εκστρατεία που χρηματοδότησε και δημιούργησε ο Σόρος. Οι συγγραφείς του εγγράφου που διέρρευσε για το Ukraine Media Project παραδέχτηκαν «ότι τα σχέδιά τους για την Ουκρανία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως φασιστικά και γι’αυτό, όπως έγραψαν, προσπάθησαν να καταπραΰνουν τις πιθανές αντιδράσεις προσφέροντας σε επιλεγμένους δημοσιογράφους από 5 χώρες – στόχος (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα) ταξίδια μακρόχρονης παραμονής στην Ουκρανία. Οι συγγραφείς του κειμένου αποφάσισαν ότι αντί να υπαγορεύουν απευθείας στους επιλεγμένους δημοσιογράφους το κείμενο, θα ασκούσαν βέτο στις ιστορίες που αυτοί θα έκριναν ως αντιπαραγωγικές».

Παρατηρούμε λοιπόν ένα ευρύτατο δίκτυο με στόχο τη μαζική παραπληροφόρηση και χειραγώγηση το οποίο εκτείνεται από πληρωμένους δημοσιογράφους, ακτιβιστές, ΜΚΟ, νέους που λειτουργούν ως τρολς αλλά και βουλευτές.

Οφείλουμε λοιπόν ως άτομα να είμαστε ιδιαίτερα δύσπιστοι στις φανατικές εκδηλώσεις ορισμένων που προβάλλονται ως υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων (αλλά όχι των δικαιωμάτων των λαών) και να παρακολουθήσουμε όλη την πορεία αυτής της ιστορίας που θα ξετυλίγεται σιγά σιγά με την αποκάλυψη περισσότερων εγγράφων.

Αναφορές

http://nea.allnewz.gr/?p=33373

 http://www.defenddemocracy.press/soros-hack-exposes-plot-behind-refugee-crisis-media-control-cash-social-justice/

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/08/blog-post_148.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

ΕΕ δύο ταχυτήτων, πατρίκιοι και πληβείοι, η περίπτωση του Έλληνα εργαζόμενου

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθηγήτρια ΜΒΑ

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέφερε πρόσφατα (21/4/2016) ότι οι κύκλοι της ΕΕ ««δεν θέλανε να έχουνε μια Ελλάδα η οποία είναι θεσμικά ισότιμη και ταυτόχρονα ένα επίπεδο διαβίωσης το οποίο συγκρίνεται με το Γερμανικό, το Γαλλικό, το Ιταλικό, το Βρετανικό». Πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Θέλουν μια Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αλλά μια Ελλάδα η οποία να έχει ως ομόλογό της και ως συγκρίσιμες χώρες άλλες που είναι εντός ευρωζώνης. Τη Λιθουανία, τη Λετονία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία».

Ο κος Βενιζέλος φυσικά δεν πρωτοτύπησε γιατί αφενός η ανισότητα κέντρου (κυρίως γερμανικού) και περιφέρειας της ΕΕ είναι μία παλιά ιστορία, αφετέρου ήδη από το Μνημόνιο Ι αναφέρονταν από πολλούς πολιτικούς στην Ελλάδα ότι οι μισθοί και οι συντάξεις θα πέσουν στα επίπεδα των όμορων στην Ελλάδα κρατών ήτοι στα επίπεδα της Αλβανίας, των Σκοπίων, της Βουλγαρίας και της Τουρκίας.

Προκειμένου να έχουμε μία εικόνα των βασικών στοιχείων των όμορων χωρών της Ελλάδας αλλά και αυτών που ανέφερε ο κος Βενιζέλος, συγκέντρωσα κάποια στοιχεία στον παρακάτω πίνακα:

Χώρες	Βασικός μισθός (Ευρώ)	Μέσος μισθός	Βαθμός ανεργίας	Ηλικία Συνταξιοδότησης γυναικών	Ηλικία Συνταξιοδότησης Ανδρών
Αλβανία	160	395,5	16,9%	60	65
Βουλγαρία	215	489	8,36%	61,3	64,3
Ελλάδα	586	1116	24,40%	67	67
Λετονία	370	631	10,3%	62,5	62,5
Λιθουανία	350	748	7,4%	61,3	63,1
Σκόπια	232	533	24,26%	-	-
Σλοβενία	790,73	1561	11,1%	64,33	64,33
Σλοβακία	405	1011	9,45%	61	62
Τουρκία	497	601,35	9,3%	58	60

Μέσος Όρος Βασικού Μισθού πληβείων χωρών: 401 Ευρώ.

Μέσος Όρος Μέσου Μισθού πληβείων χωρών:  787 Ευρώ.

Μέσος Όρος Ανεργίας πληβείων χωρών: 13,50%

Άρα σύμφωνα με τα παραπάνω και σύμφωνα με τις δηλώσεις των Ελλήνων πολιτικών για τις συγκρίσιμες με την Ελλάδα χώρες, ο Έλληνας εργαζόμενος θα πρέπει να περιμένει κατ’ελάχιστον μία πτώση ύψους περίπου 31% στο βασικό του μισθό και 30% περίπου στο μέσο του μισθό ενώ παράλληλα η ανεργία δεν αναμένεται να μειωθεί από τα ήδη εξαιρετικά υψηλά επίπεδά της που είναι, μαζί με τα Σκόπια, η υψηλότερη από τις προαναφερθείσες χώρες. 

Συνεπώς προβλέπεται περαιτέρω μεγάλη εξαθλίωση του Έλληνα εργαζόμενου τόσο όσον αφορά την αγοραστική του δύναμη όσο και την εύρεση εργασίας.

Για τις συντάξεις, σύμφωνα με δημοσιεύματα, η κατώτατη σύνταξη στη Βουλγαρία είναι 74 Ευρώ αλλά στις συντάξεις λόγω της πολυπλοκότητας του ασφαλιστικού συστήματος σε διάφορες χώρες, θα επανέρθω σε επόμενο άρθρο. Πάντως σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τόσο των αντρών όσο και των γυναικών.

Ενδιαφέρον είναι να δούμε και τους πατρικίους της ΕΕ όπου αυτοί είναι η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο.

Χώρες	Βασικός μισθός (Ευρώ)	Μέσος μισθός	Βαθμός ανεργίας	Ηλικία Συνταξιοδότησης γυναικών	Ηλικία Συνταξιοδότησης Ανδρών
Βέλγιο	1532	2435	8,5%	65	65
Γαλλία	1467	1912	10,2%	65	65
Γερμανία	1360	3612	4,5%	65,3	65,3
Ηνωμένο Βασίλειο	1358	2368	4,2%	62,3	65
Λουξεμβούργο	1923	4212	6,5%	65	65
Ολλανδία	1532	2245	6,1%	65,2	65,2

Μέσος Όρος Βασικού Μισθού πατρικίων χωρών: 1529 Ευρώ.

Μέσος Όρος Μέσου Μισθού πατρικίων χωρών:  2797 Ευρώ.

Μέσος Όρος Ανεργίας πατρικίων : 6,7% 

Με άλλα λόγια οι χώρες του Βορρά της ΕΕ λαμβάνουν τα πενταπλάσια χρήματα ως βασικό μισθό από ότι οι πληβείες χώρες (περίπου 74% παραπάνω!!!)  ενώ αντίστοιχα (72% παραπάνω) είναι τα χρήματα που λαμβάνουν ως μέσο μισθό.Ο δε δείκτης ανεργίας είναι σχεδόν ο μισός από τις πληβείες χώρες.

Τίθενται λοιπόν τα ακόλουθα ερωτήματα:

1. Ως πότε ο πλούσιος Βορράς της ΕΕ θα απομυζά την περιφέρεια;
2. Ποιον τελικά συμφέρει η ένταξη στην ΕΕ; Σίγουρα όχι τις χώρες της περιφέρειας.
3. Γιατί η ΕΕ ενώ είναι γνώστης αυτής της απόλυτης ανισότητας δεν έχει  πράξει τίποτα για τη μείωση του χάσματος ενώ αντίθετα οι άκρως παράλογες και λανθασμένες (σύμφωνα και με πρόσφατες δηλώσεις  του ΔΝΤ) πολιτικές που εφαρμόζει στις χώρες αυτές επιδεινώνουν την κατάσταση και εξαθλιώνουν τους πληθυσμούς και ιδιαίτερα τον Ελληνικό;

Εύχομαι τα παραπάνω ερωτήματα να προβληματίσουν τον αναγνώστη αλλά και όσους λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδας και ενδιαφέρονται για την ευημερία του Ελληνικού λαού.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/me-684-eyrw-meikta-sthn-11h-thesh-ths-ee-o-katwtatos-misthos-sthn-ellada.4059408.html\

http://www.eurofound.europa.eu/observatories/eurwork/articles/working-conditions-industrial-relations/statutory-minimum-wages-in-the-eu-2016

http://www.wageindicator.org/main/salary/minimum-wage/turkey

http://www.ereportaz.gr/ev-venizelos-gia-ee-theloun-mia-ellada-mesa-sto-evro-alla-san-ti-lithouania-ti-letonia-ti-slovakia-ti-slovenia/

To Ευρώ, ένας μηχανισμός νομισματικού στραγγαλισμού

Bernard Connolly*

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Φωτεινή Μαστρογιάννη

Σε προηγούμενο άρθρο μου ισχυρίστηκα ότι η «Ελληνική κρίση» δεν αφορά, κατ’ουσίαν, μόνο την Ελλάδα αλλά ότι η κρίση αποτελεί σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος που είναι το ίδιο το Ευρώ.

Εάν δεν ήταν το Ευρώ δεν θα χρειάζονταν μαζικές διασώσεις χωρών ούτε η Ευρωζώνη θα διένυε τον έβδομο χρόνο ύφεσης αλλά και η ανεργία θα ήταν πολύ χαμηλότερη εάν είχαμε καθεστώς ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών** σε όλη την Ευρώπη αντί αυτού που καλείται  Μηχανισμός Νομισματικού Στραγγαλισμού (Monetary Strangulation Mechanism – MSM).

Δεν μπορεί να πει κάποιος πως θα ήταν ο κόσμος εάν είχαμε καθεστώς ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών αντί του MSM. Ωστόσο, ευτυχώς, δεν μπήκαν όλες οι χώρες στο Ευρώ και οι οικονομικές επιδόσεις αυτών των χωρών μπορούν να μας δώσουν μία ένδειξη για το πώς θα ήταν τα πράγματα εάν δεν είχε δημιουργηθεί το Ευρώ.

Ας κοιτάξουμε το ρυθμό ανάπτυξης των χωρών της ζώνης του Ευρώ και αυτών που δεν έχουν Ευρώ αλλά κυμαινόμενες (ή σχεδόν) κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Το δείγμα μου αποτελείται από χώρες του Ευρώ και χώρες με σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες έναντι του Ευρώ (Βουλγαρία και Δανία) καθώς και χώρες στην ΕΕ με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες – Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Ρουμανία.  Συμπεριέλαβα και την Ελβετία αλλά και τη Νορβηγία και την Ισλανδία (όλες χώρες με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες). Τέλος, συμπεριέλαβα και τη γείτονα χώρα της Ελλάδας την Τουρκία η οποία έχει επίσης κυμαινόμενες ισοτιμίες.

Μερικές χώρες είναι πολιτικά δυσλειτουργικές και παλεύουν με τη διαφθορά (για παράδειγμα η Ρουμανία ή η Τουρκία) ενώ άλλες θεωρούνται σχετικά ικανές οικονομίες με εύρυθμες εργασιακές και προϊοντικές αγορές,ισχυρό εξωτερικό ισοζύγιο και καλά δημοσιονομικά όπως είναι η Δανία, η Φινλανδία και η Ολλανδία.

Γενικά μπορούμε να διακρίνουμε δύο ομάδες χωρών – τις χώρες του ευρώ και τις χώρες που είναι προσδεδεμένες  με το Ευρώ (οι «κόκκινες χώρες») και οι χώρες με περισσότερο ή λιγότερο κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες (οι «πράσινες» οικονομίες).

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει το ρυθμό μεγέθυνσης αυτών των δύο ομάδων των Ευρωπαϊκών οικονομιών από το 2007 (εάν έτος πριν την έναρξη της κρίσης) μέχρι το 2015.

Η διαφορά είναι εντυπωσιακή – μεταξύ των 21 χωρών του Ευρώ (συμπεριλαμβανομένων των δύο που είναι προσδεδεμένων με το Ευρώ), σχεδόν οι μισές (10) έχουν χαμηλότερο ΑΕΠ σε σχέση με το 2007 ενώ οι χώρες που έχουν κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες έχουν υψηλότερο ΑΕΠ σε σχέση με το 2007. Ακόμα και η Ισλανδία, που οι τράπεζές της κατέρρευσαν το 2008 και η πάντα πολιτικά δυσλειτουργική και με υψηλό χρέος Ουγγαρία (και οι δύο με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες) έχουν ξεπεράσει την πλειοψηφία των χωρών του Ευρώ (και των προσδεδεμένων με το Ευρώ).

Οι δύο αυτές χώρες (Ισλανδία και Ουγγαρία)– οι πιο αργά αναπτυσσόμενες χώρες με κυμαινόμενες ισοτιμίες – ξεπέρασαν την Ολλανδία, τη Δανία και τη Φινλανδία – χώρες που πάντα θεωρούνταν παράδειγμα χωρών προσανατολισμένων στις μεταρρυθμίσεις με υπέρ – συνετή πολιτική, ισχυρό εξωτερικό ισοζύγιο και υγιή δημοσιονομική κατάσταση.

Εάν παρατηρήσουμε τον απλή διάμεσο των βαθμών ανάπτυξης του πραγματικού ΑΕΠ από το 2007 μέχρι το 2015, οι χώρες με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες ξεπέρασαν τις χώρες του Ευρώ (7,9% έναντι 1,5%).

Ακόμα και εάν αφαιρέσουμε τις τρεις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες χώρες με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες (Τουρκία, Ρουμανία και Πολωνία), οι χώρες με κυμαινόμενες ισοτιμίες εξακολουθούν μαζικά να έχουν υψηλότερες επιδόσεις σε σχέση με τις χώρες του Ευρώ (6,5% έναντι 1,5%).

Η κρίση θα είχε ξεπεραστεί εδώ και καιρό εάν δεν είχε δημιουργηθεί το Ευρώ.

Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν είναι τυχαίες οι μεγάλες οικονομικές επιδόσεις των χωρών κυμαινόμενων ισοτιμιών σε σχέση με τις χώρες του Ευρώ. Το Ευρώ είναι ένας μηχανισμός νομισματικού στραγγαλισμού και εάν δεν είχαμε το Ευρώ η κρίση στην Ευρώπη θα είχε ξεπερασθεί προ καιρού. 

Μπορούμε να συζητήσουμε γιατί το Ευρώ υπήρξε μία τέτοια φονική μηχανή της ανάπτυξης και θα το αναπτύξω αναλυτικότερα σε μελλοντικά μου άρθρα, ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κρίση που μαστίζει την Ευρώπη σήμερα προκλήθηκε από το ίδιο το Ευρώ και όχι από την κακοδιαχείριση των ατομικών οικονομιών.

ΥΓ. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι δομικοί παράγοντες δεν είναι σημαντικοί και ούτε ισχυρίζομαι ότι οι χώρες με κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες έχουν πολύ καλές νομισματικές πολιτικές. Το μόνο που ισχυρίζομαι είναι ότι ο κύριος παράγοντας για τις χαμηλές επιδόσεις των χωρών του Ευρώ είναι το ίδιο το Ευρώ.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι το Γερμανικό Μάρκο «D-mark» κυμαίνεται ελεύθερα και ότι αυτός είναι ο λόγος για την υπεραπόδοση της Γερμανίας σε σχέση με τις άλλες χώρες του Ευρώ. 

Με το σύντομο αυτό άρθρο προσπάθησα να αποδείξω ότι το Ευρώ δεν δίνει τη δυνατότητα ονομαστικών προσαρμογών στις μεμονωμένες χώρες του Ευρώ και ως εκ τούτου τα ασύμμετρα σοκ θα έχουν αρνητικά αποτελέσματα. Δεν προβάλλω επιχειρήματα για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης των επιμέρους χωρών της ευρωζώνης και δεν υποστηρίζω ότι η ζώνη του ευρώ θα είναι για πάντα καταδικασμένη σε χαμηλή ανάπτυξη. Η εστίαση μου είναι στο πώς η ζώνη του ευρώ έχει αντιμετωπίσει το σοκ του 2008 και τα επακόλουθα αποτελέσματα. Ωστόσο, μερικοί με έχουν ρωτήσει πως θα ήταν το γράφημά μου εάν πηγαίναμε  πίσω στο 2000. Ο Tim Lee όμως το έπραξε για λογαριασμό μου - και θα δείτε ότι η διαφορά στα  συνολικά αποτελέσματα δεν είναι μεγάλη. Δες εδώ.

Ενημέρωση ΙΙ: Το ευρώ δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός νομισματικού στραγγαλισμού, αλλά και ένας  Μηχανισμός Δημοσιονομικού Στραγγαλισμού.

* Ο Bernard Connolly είναι Βρετανός οικονομολόγος. Μετά την έκδοση του βιβλίου του The Rotten Heart of Europe: The Dirty War for Europe's Money, απολύθηκε από την Κομισιόν λόγω της αρνητικής κριτικής που άσκησε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (Σημ. Μτφ)

** «Το σύστηµα των ελεύθερα κυµαινόµενων ισοτιµιών διακρίνεται σε δύο βασικές µορφές. Στη «γνήσια» µορφή του, το ύψος της ισοτιµίας διαµορφώνεται αποκλειστικά από τις οικονοµικές µονάδες και τις αυτόνοµες αποφάσεις τους, χωρίς δηλαδή τις εξισωτικές παρεµβάσεις της κεντρικής τράπεζας στην αγορά συναλλάγµατος. Αντίθετα, στη «µη γνήσια» µορφή του συστήµατος, το ύψος της ισοτιµίας διαµορφώνεται τόσο µε βάση τις αυτόνοµες αποφάσεις των µικροοικονοµικών µονάδων όσο και των διορθωτικών παρεµβάσεων της κεντρικής τράπεζας στην αγορά συναλλάγµατος.» (Παν.Πειραιά).

Υπογεννητικότητα και οικονομική ανάπτυξη

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ, συγγραφέας

Η υπογεννητικότητα απασχολεί τόσο τους δημογράφους όσο και τους οικονομολόγους. Στη χώρα μας αντιμετωπίζεται κυρίως με σλόγκαν και αφορισμούς αποφεύγοντας τη βαθύτερη ανάλυση του φαινομένου και το συσχετισμό του με την πολυακουσθείσα οικονομική ανάπτυξη παρά το γεγονός ότι η ηλικιακή δομή του πληθυσμού επιδρά στην οικονομία.

Ως υπογεννητικότητα ορίζεται η γέννηση λιγότερων των 2,1 παιδιών ανά οικογένεια. Σημειωτέον ότι ένα, τουλάχιστον, από τα παραπάνω παιδιά θα πρέπει να είναι κορίτσι έτσι ώστε να αναπληρώνει την αναπαραγωγική ικανότητα της μητέρας.

Παρά το γεγονός ότι πολλοί τονίζουν ότι η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα έντονη την περίοδο της κρίσης, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ήδη από το 1950 υπήρξε πτωτική πορεία στις γεννήσεις (2,3 παιδιά ανά οικογένεια), το 1981 έφτασε ακριβώς τα όρια της αναπαραγωγής (2,1 παιδιά ανά οικογένεια) και έκτοτε βαίνει μειούμενο με μικρές περιόδους αύξησης λόγω της επιστροφής των Ελλήνων μεταναστών και της εισόδου οικονομικών μεταναστών και παλλινοστούντων.

Σημαντικός παράγοντας για την υπογεννητικότητα υπήρξε η εσωτερική μετανάστευση από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές και της μετάβασης της κοινωνίας από αγροτική σε μεταβιομηχανική. Στις παραδοσιακές αγροτικές κοινωνίες, η χαμηλή κοινωνική κατάσταση (status) των γονέων, η έλλειψη εκπαίδευσης, το κλειστό κοινωνικό περιβάλλον, ο μεγαλύτερος οικιστικός χώρος (σπίτια με αυλή) προκαλεί υψηλά επίπεδα γεννητικότητας ενώ αντίθετα στις μεταβιομηχανικές κοινωνίες η βελτίωση της θέσης της γυναίκας και του μορφωτικού της επιπέδου, η συχνότερη συμμετοχή της στα κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα και οι μέθοδοι αντισύλληψης, η βελτίωση του εισοδήματος,  η έμφαση στην εργασία αντί της δημιουργίας οικογένειας μειώνουν τη γεννητικότητα. Στα αστικά δε περιβάλλοντα, η έλλειψη ζωτικού χώρου (βλ. διαμερίσματα) επιδρά αρνητικά στη δημιουργία οικογένειας.

Σύμφωνα με τον Schultz (1973), όσο το γονεϊκό εισόδημα αυξάνει  τόσο μειώνεται η ζήτηση για περισσότερα παιδιά άρα η άνοδος του εισοδηματικού επιπέδου των Ελλήνων ήταν λογικό να οδηγήσει σε υπογεννητικότητα.

Παράλληλα, με τη μετάβαση στη μεταβιομηχανική κοινωνία είχαμε και μείωση της θνησιμότητας και κατ’επέκταση της γήρανσης του πληθυσμού αλλά και της αλλαγής των κοινωνικών τάσεων.Η απόκτηση απογόνων για λόγους κοινωνικής αναγνώρισης και αυτοεκτίμησης δεν υφίστανται πλέον ενώ παράλληλα αυξάνονται οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι εργένηδες και μειώνονται οι πολύτεκνες οικογένειες.

Σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα για την υπογεννητικότητα διαδραματίζει και η ελάχιστη έως μηδενική υποστήριξη από το κράτος πρόνοιας. Η πλήρης κατάρρευσή του στα χρόνια της κρίσης επιδείνωσε την κατάσταση. Οι νέοι δεν υποστηρίζονται από το κράτος για τη δημιουργία οικογένειας γιατί δεν υπάρχουν μέτρα που θα τους βοηθούσαν να συνδυάσουν την εκπαίδευση ή την επαγγελματική τους ζωή με την οικογένεια. Η οικογένεια του νέου έχει αναλάβει αυτό που θα έπρεπε να είναι κρατική μέριμνα και ενισχύει οικονομικά, όταν μπορεί γιατί στη μεγάλη κρίση που διανύουμε δεν μπορεί πλέον, το νέο ζευγάρι. Ενώ οι Έλληνες αγαπούν την οικογένεια, η ανεπάρκεια του κράτους πρόνοιας συνετέλεσε με στην υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Έλληνες επιθυμούν το καλύτερο για τα παιδιά τους (εκπαίδευση, υλικές παροχές κτλ.) κάτι που εμποδίζει την ύπαρξη πολλών παιδιών.

Η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση  αλλά συνέπλευσε με τους χαμηλό επίπεδο γεννητικότητας της Δυτικής Ευρώπης.

Ο υψηλός βαθμός γεννητικότητας σύμφωνα με σχετικές μελέτες (Li & Zhang 2007, Li 2015) επιδρά αρνητικά στην οικονομική ανάπτυξη μίας χώρας και ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες σε σχέση με τις πλούσιες. Από την άλλη υποστηρίζεται ότι όταν μία χώρα έχει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε παραγωγική ηλικία τότε, ο μεγαλύτερος βαθμός παραγωγικότητας θα προκαλέσει οικονομική ανάπτυξη. Εάν ο πληθυσμός είναι ηλικιωμένος τότε γίνεται χρησιμοποίηση των υφιστάμενων πόρων με λιγότερο παραγωγικό τρόπο και ως αποτέλεσμα επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη. Αυτό που μεταβάλλει την οικονομική ανάπτυξη είναι η διαφορετική συμπεριφορά των ηλικιακών τμημάτων του πληθυσμού δηλαδή οι νέοι επενδύουν περισσότερο στην εκπαίδευση και στην καλή φυσική κατάσταση ενώ οι ηλικιωμένοι αποταμιεύουν και ενδιαφέρονται για την καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία διαφέρει και από τους νέους και από τους ηλικιωμένους υπό την έννοια ότι καταναλώνουν περισσότερο από ότι παράγουν  (Bloom et al., 2001).

Στα πλαίσια όλων των παραπάνω διαπιστώνεται για άλλη μία φορά η έλλειψη στρατηγικής των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα, εν πολλοίς σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ. Από τη μία ενώ υπάρχει υπογεννητικότητα και έλλειψη πληθυσμού σε παραγωγική ηλικία, τον ήδη υφιστάμενο τον ωθούν σε μετανάστευση προκειμένου να τροφοδοτήσει με την υψηλή παραγωγικότητά του άλλες οικονομίες όπως είναι η γερμανική και από την άλλη εισάγει αθρόες μάζες μεταναστών νεαρής ηλικίας (κυρίως άρρενες) προκειμένου να καλύψει το κενό που άφησαν οι Έλληνες που μετανάστευσαν. Έρχεται σε πλήρη αντίφαση λοιπόν με την οικονομική θεωρία της οικονομικής ανάπτυξης εισάγοντας μεγάλους αριθμούς ατόμων που σίγουρα δεν βοηθούν την οικονομική ανάπτυξη ενώ τον εγχώριο παραγωγικό πληθυσμό που θα βοηθούσε σε αυτή τον ωθεί σε μετανάστευση. Η πολιτική αυτή εάν δεν είναι αλλοπρόσαλλη τότε έχει άλλο σκοπό που σίγουρα δεν είναι η οικονομική ανάπτυξη.

Το ελληνικό κράτος δεν λάμβανε ούτε λαμβάνει μέτρα που να συνδυάζουν την οικογενειακή και εργασιακή ζωή. Δεν παρέχει κανένα κίνητρο στις Ελληνίδες να αποκτήσουν τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν χωρίς όμως να εγκαταλείψουν την επαγγελματική τους καριέρα, κίνητρα όπως είναι το ευέλικτο ωράριο εργασίας, η αύξηση των κρατικών νηπιακών σταθμών, η ενίσχυση για την απόκτηση μεγαλύτερων σπιτιών και γρήγορης απόκτησης δεύτερου παιδιού όπως συμβαίνει στις Σκανδιναβικές χώρες, δεν καλλιεργεί ιδέες υπέρ της γονιμότητας στα σχολεία κτλ.

Η προχειρότητα και η κατά συνέπεια επικινδυνότητα στην αντιμετώπιση αυτού του σοβαρού θέματος που πολύ πιθανόν στοχεύει  στην αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού ,σίγουρα δεν θα οδηγήσει στην περιβόητη οικονομική ανάπτυξη που εάν και πολλοί υποσχέθηκαν, ακόμα δεν την βλέπουμε να έρχεται. Από την άλλη, η ευθύνη για την αντιμετώπιση του θέματος δεν αφορά μόνο τις κυβερνήσεις  αλλά απαιτείται δυναμική αντιμετώπιση και από τους ίδιους τους πολίτες.

Βιβλιογραφικές αναφορές

David E. Bloom, David Canning, Jaypee Sevilla.2001. ECONOMIC GROWTH AND THE DEMOGRAPHIC TRANSITION. Διαθέσιμο από τον Παγκόσμιο Ιστό:

<  http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.203.1634&rep=rep1&type=pdf>

Schultz, P. 1973. ECONOMIC FACTORS AFFECTING POPULATION GROWTH: A PRELIMINARY SURVEY OF ECONOMIC ANALYSES OF FERTILITY. Διαθέσιμο από τον Παγκόσμιο Ιστό:

< http://www.econ.umn.edu/library/mnpapers/1973-29.pdf>

http://epapanis.blogspot.gr/2010/08/blog-post.html

http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:439319/fulltext01.pdf

http://nefeli.lib.teicrete.gr/browse/seyp/ker/2007/LykakiOurania,MpernakouMagdalini,SkiadaMaria/attached-document/Lykaki.2007.pdf

http://www.demography-lab.prd.uth.gr/ddaog/edu/tutor/3-5.pdf

http://okeanis.lib.teipir.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/2411/log_201400095.pdf?sequence=1

http://www.somaomotimon.uoa.gr/fileadmin/somaomotimon.uoa.gr/uploads/doc/papadakis/papadakis.pdf

http://home.wlu.edu/~caseyj/spring07devseminar/growthregressions.pdf

http://lup.lub.lu.se/luur/download?func=downloadFile&recordOId=8727479&fileOId=8768892

Χρήστος Γεωργίου – TTIP, CETA & TISA, οι εφιαλτικές συμφωνίες των πολυεθνικών

Ο Χρήστος Γεωργίου, καθηγητής Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Πατρών ήταν προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στη διαδικτυακή εκπομπή Take the money & run.

Ο κος Γεωργίου μιλώντας για τη συμφωνία TTIP, είπε ότι αυτή αποτελεί τον Δούρειο Ίππο για άλλες συμφωνίες και ότι μέσω αυτής γενικεύεται η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Τα θεσμοθετημένα δικαστήρια των χωρών της ΕΕ θα παρακάμπτονται εφεξής. Ιδιωτικά διοικητικά δικαστήρια θα αναλαμβάνουν την επίλυση των διενέξεων των εμπορικών επιχειρήσεων και κρατών. Τα ιδιωτικά διοικητικά δικαστήρια προωθούνται από την TTIP έτσι ώστε να παρακάμπτονται τα εθνικά δικαστήρια και τα μονοπώλια να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους.Οι Αμερικάνοι έχουν απαιτήσει οι συμφωνίες να γίνονται μυστικά και για τουλάχιστον πέντε έτη μετά την υπογραφή, να μην δίνονται στη δημοσιότητα.

Πέραν της TTIP υπάρχει και η CETA η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και θα είναι μία συμφωνία μεταξύ του Καναδά και της ΕΕ. Το ενδιαφέρον σε αυτή τη συμφωνία είναι ότι οι Αμερικάνοι,, οι οποίοι θα μπορούν να συμμετέχουν με θυγατρικές τους που βρίσκονται στον Καναδά και μέσω των θυγατρικών τους θα αποφεύγουν τις δικαστικές διαμάχες απευθείας αφού θα χρησιμοποιείται ο Καναδάς ως Δούρειος Ίππος έτσι ώστε οι αμερικάνικες εταιρείες να μπορούν να κάνουν αγωγές σε ευρωπαϊκές αλλά οι ευρωπαϊκές να μην μπορούν να κάνουν σε αμερικάνικες.

Αυτό είναι το βασικότερο εργαλείο της CETA. Οι Αμερικάνοι θα υποχωρούν στην TTIP στις διαπραγματεύσεις έναντι των απαιτήσεων των Ευρωπαίων έτσι ώστε να μπορεί να περάσει η CETA υπογείως, η οποία καλύπτει τις απαιτήσεις τους πολύ καλύτερα από την TTIP.

Για παράδειγμα, ως γνωστόν η «Ελληνικός Χρυσός» είναι η θυγατρική της Eldorado Gold. Όταν οι πολίτες πιέζουν την «Ελληνικός Χρυσός» να ακολουθήσει υποτυπώδεις κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος τότε θα βάλει τη θυγατρική της στον Καναδά να κάνει αγωγή εναντίον του ελληνικού κράτους το οποίο και θα σέρνει στα ιδιωτικά δικαστήρια έτσι ώστε να ακυρώνει τη δικαστική εξουσία της Ελλάδας.

Στην Ελλάδα όλα τα κόμματα και ειδικότερα τα κόμματα της επονομαζόμενης «αριστεράς» δεν θίγουν αυτά τα θέματα. Πέραν όμως των συμφωνιών που προαναφέρθηκαν υπάρχει και η συμφωνία TISA. Σε αυτήν συμμετέχουν οι ΗΠΑ, οι 28 χώρες της ΕΕ και άλλες και σχεδιάζεται προκειμένου  να διευκολυνθεί η διασυνοριακή ανταλλαγή υπηρεσιών  αλλά το βασικότερο είναι ότι προσπαθούν να διευκολύνουν τις κρατικοποιήσεις, τα κράτη να μεταφέρουν τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας σε εταιρείες με πρώτο κυρίαρχο τη μεταφορά του νερού στις ιδιωτικές εταιρείες.Έχει λεχθεί ότι ο επόμενος πόλεμος θα γίνει για το νερό. Εάν αυτό πραγματοποιηθεί, οι χώρες θα χάσουν την κυριαρχία τους στις χώρες κοινής ωφελείας (νερό, ηλεκτρικό κτλ.)και έτσι ένα μεγάλο εμπόδιο για την κατάργηση των εθνών-κρατών παραμερίζεται.

Αυτή είναι η στρατηγική των συμφωνιών αυτών και σε αυτή θα πρέπει να αντιδράσουν όλοι.

Στην Ελλάδα, για την έλλειψη πληροφόρησης και αντίδρασης, δεν ευθύνονται μόνο τα συστημικά κόμματα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι κτλ. τα οποία και ουσιαστικά συγκυβερνούν αλλά και τα αντισυστημικά όπως είναι η ΛΑΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κτλ. τα οποία θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν τον κόσμο ενάντια στην καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας ενώ προσπαθούν να τον κινητοποιήσουν για θέματα όπως είναι η αλλαγή εξουσίας και ο αντικαπιταλιστικός αγώνας που κανένας δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται εκτός από τους μυημένους.

Εδώ και πολλά χρόνια αμερικάνικες εταιρείες προσπαθούν να περάσουν τα μεταλλαγμένα στην ΕΕ. Οι συμφωνίες αυτές θα τους δώσουν τη δυνατότητα να τα περάσουν διότι π.χ. μια εταιρεία όπως η Kellogg’s που παράγει δημητριακά για πρωϊνό τα οποία προέρχονται από μεταλλαγμένα θα μπορεί να περνά τα κράτη σε ιδιωτικά δικαστήρια με δικαιολογίες του τύπου ότι τα κράτη εμποδίζουν τις εξαγωγές της άρα τα κέρδη της και συνεπώς για τον λόγο αυτό θα πρέπει να αρθούν όλα τα εμπόδια. Ως εκ τούτου, οι συμφωνίες αυτές επιτρέπουν στις εταιρείες να πουλάνε όλα τα μεταλλαγμένα τους που γνωρίζουμε ότι είναι παράγοντες που προκαλούν καρκινογενέσεις.

Όταν η οικονομική ανάπτυξη γίνεται με βάση το ιδιωτικό κέρδος τότε ακόμα και αυτοί που αρρωσταίνουν είναι πηγή παραγωγής κέρδους.Γι’αυτό, στην ουσία, οι εταιρείες αυτές στοχεύουν στην εξάπλωση των ασθενειών γιατί μέσα από την εξάπλωση των ασθενειών, τα παραρτήματά τους στις φαρμακευτικές εταιρείες παράγουν περισσότερα κέρδη. Οι εταιρείες εκτείνονται σε πολλές δραστηριότητες και έτσι αντιμετωπίζουν καλύτερα την οικονομική κρίση.

Οι εταιρείες αυτές απλώνονται σαν τον καρκίνο στην οικονομική ζωή του κόσμου και κυριαρχούν σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες γιατί αυτός είναι ο στόχος. Αυτό που λέγανε παλιά δηλαδή ότι ο καπιταλισμός είναι η οικονομία της αγοράς δεν υφίσταται γιατί η αγορά κυριαρχείται από αυτά τα πολυεθνικά και πολυπαραγωγικά υπερμονοπώλια που έχουν ως στόχο τον έλεγχο όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων σε κεντρικό επίπεδο. Παλαιότερα η επικρατούσα ιδεολογία ήταν εναντίον των χωρών που είχαν κεντρικά σχεδιασμένες οικονομίες και εννοούσαν την πρώην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες, στην ουσία πλέον εφαρμόζουν το ίδιο σύστημα οι εταιρείες.

Τα κράτη καταργούνται, γίνεται πλέον ο μεγάλος αδερφός που είχε προβλέψει ο Όργουελ και είναι υπεράνω πολιτικών. Καταργούνται οι δυνατότητες των πολιτών να οργανώνονται ακόμα και σαν κόμματα.  Οι εταιρείες δεν ανέχονται πλέον ούτε την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία που τους είναι εμπόδιο.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ) έχει θέσει υπό την κυριαρχία της και την πολιτική ελίτ.

Ο Κάμερον στην Αγγλία είχε σταματήσει κάθε συζήτηση για την TTIP. Είναι αντιληπτό ότι ο Κάμερον, η Μέρκελ καπ είναι υποχείρια της ΝΤΠ ενώ προβάλλονται ως πολιτικοί που χαράσσουν το μέλλον της ΕΕ.

Πλέον, το μέλλον και το παρόν χαρακτηρίζονται από την κυριαρχία των υπερεθνικών μονοπωλίων όπου  οι ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες θα εξαφανισθούν. Ακόμα και τα προγράμματα που δίνονται στους νέους για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας είναι ανοησίες γιατί καμία μεγάλη επιχείρηση δεν θα αφήσει έναν πιτσιρικά να αναπτύξει καινοτομία. Αυτά είναι στάχτη στα μάτια για να κρατηθεί ήσυχη η νεολαία μας. Δίνουν ψεύτικες ελπίδες γιατί φοβούνται την νεολαία. Τη φοβούνται γιατί δεν είναι εξαρτημένη από το παλαιό πολιτικό σύστημα, δεν ξέρουν πώς να τη μεταχειρισθούν.Η νεολαία μπορεί, μέσω των κοινωνικών μέσων, να οργανωθεί εάν αντιληφθεί τι παιχνίδια παίζονται.

Ο κος Γεωργίου, αναφερόμενος στην ελίτ, είπε ότι θα πρέπει να τονισθεί ότι η ελίτ δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο. Υπάρχει η οικονομική ελίτ δηλαδή τα μεγάλα μονοπώλια και σε δεύτερη φάση είναι η πολιτική ελίτ. Είδαμε π.χ. τον κο Μητσοτάκη να είναι ένας από τους προσκεκλημένους της λέσχης Μπίλντερμπεργκ με δύο επιχειρηματίες. Βέβαια ο κος Μητσοτάκης σε σχέση με τα μεγέθη της Υ/Ε ελίτ είναι μία ανθυποελίτ.

Πίσω από αυτές τις ελίτ είναι και η ελίτ των ΜΜΕ π.χ. ο Μέρντοχ. Βέβαια οι μηντιακές ελίτ δεν εξυπηρετούν μόνο τα οικονομικά συμφέροντα αλλά και τα πολιτικά μέσω της πολιτικής ταυτότητας των πολιτών.

Οι πολιτιστικές ελίτ περνάνε διάφορες παγκοσμιοποιητικές κουλτούρες με στόχο τη διάβρωση της δικής μας κουλτούρας. Η νεολαία μας έχει πολύ μεγάλες αντοχές γιατί παρόλο που δέχεται τις επιθέσεις της παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας, ανθίσταται στην καθημερινότητά της.

Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα η Ελλάδα είναι ομογενοποιημένη, οι άνθρωποι ζουν ο ένας τις επιρροές του άλλου εκ του σύνεγγυς, υπάρχουν οι παραδόσεις. Ακόμα και εάν κάποιος διαφωνεί με την Εκκλησία, η εκκλησία του χωριού (όχι της κεντρικής διοίκησης) έχει ταυτιστεί με τις τοπικές παραδόσεις.

Όλο αυτό το δίκτυο της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) βασίζεται σε άλλα πλέγματα, είναι μορφωμένοι άνθρωποι που παράγουν ιδεολογία σε πανεπιστήμια, όλο το στελεχιακό προσωπικό των επιχειρήσεων καπ.- όλοι αυτοί φτιάχνουν το υποστηρικτικό πλαίσιο στο οποίο βασίζεται η Υ/Ε ελίτ.

Στην ερώτηση σχετικά με το μέλλον των επαγγελματιών, ο κος Γεωργίου απάντησε ότι όλοι αυτοί στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης βαίνουν προς εξαφάνιση αλλά τα συνδικαλιστικά τους όργανα δεν τους αφήνουν να το συνειδητοποιήσουν. Στους πιο αδαείς φαίνεται ότι τα συνδικαλιστικά τους όργανα διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση κοκ.

Πέραν αυτών, γίνεται σιγά σιγά η μετάβαση από το μοντέλο της υπερφορολόγησης που προάγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μοντέλο της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει τη μείωση των φόρων με ταυτόχρονη εκποίηση του ότι έχει μείνει από τη δημόσια περιουσία με την πρόφαση της περιστολής των δημοσίων δαπανών.

Οι καταθέσεις είναι περίπου 120 δισεκατομμύρια Ευρώ και πρέπει με κάποιο τρόπο να τις τραβήξουν και αυτό θα γίνει μέσω της υπερφορολόγησης είτε και μέσω μίας πιθανής αναδιάρθρωσης των τραπεζών που αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει και κούρεμα στις καταθέσεις. Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι ο Σόιμπλε ανθίσταται στην εγγύηση των καταθέσεων μέχρι του ύψους των 100.000 Ευρώ.

Το σχέδιο μετάβασης της δημόσιας περιουσίας στις ιδιωτικές εταιρείες είναι προγραμματισμένο και θα το πράξει η κυβέρνηση της ΝΔ γι’αυτό και έγιναν οι ανακατάξεις στο εσωτερικό της.

Από την άλλη, η τοπική μηντιακή ελίτ έχει αναλάβει το ρόλο της αδρανοποίησης του λαού και δυστυχώς βοηθείται από τα κόμματα της αριστεράς είτε το κάνουν άθελά τους είτε εν γνώσει τους.

Το παράδειγμα των ίσων αποστάσεων του ΚΚΕ για την περίπτωση του Brexit είναι χαρακτηριστικό. Είναι πρωτοφανές για ένα κόμμα της αριστεράς να μην παίρνει θέση υπέρ του Brexit. Το Brexit ανεξάρτητα από το εάν το υποστηρίζουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στην Αγγλία, σε αυτή την ιστορική εξέλιξη θα δημιουργήσει τεράστιο πλήγμα κατά της παγκοσμιοποίησης.

Οι ελίτ δεν φοβόντουσαν μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί τότε αναπτύχθηκαν τα κοινωνικά κράτη και οι παροχές προς τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου είχαν επιβληθεί από τους προηγούμενους αγώνες των εργαζομένων. Αναγκαστικά ένα μέρος του πλούτου που παρήγαγε ο κόσμος το έπαιρνε πίσω και έτσι έβγαζε τα προς το ζην με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Σήμερα όμως, οι ελίτ έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία όπου ελάχιστοι έχουν ικανοποιήσει το βιοτικό τους επίπεδο. Οι ελίτ στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν κλέβουν από παντού. Συνέπεια της δικής τους πολιτικής είναι η οικονομική, πολιτιστική και μορφωτική εξαθλίωση των πληθυσμών. Ωστόσο, δεν έχουν βρει τον τρόπο να κρατούν υπό κατάσταση λήθαργου ανθρώπους που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε αυτή τη φάση το κάνουν μέσω της παραπληροφόρησης και της υποκουλτούρας αλλά η πείνα δεν καλύπτεται με αυτά. Οι ελίτ θα φθάσουν σε ένα σημείο κρίσης που δεν θα μπορούν να ελέγξουν τις εξελίξεις.

Σχετικά με τη σιωπή των διανοούμενων στην Ελλάδα, ο κος Γεωργίου είπε, ότι ο όρος διανοούμενος δεν θα πρέπει να υπερεκτιμάται. Υπάρχουν διανοούμενοι οι οποίοι κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους και μέχρι εκεί αλλά υπάρχουν και κάποιοι διανοούμενοι που έχουν κοινωνικές ευαισθησίες. Αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο κομμάτι των διανοουμένων είναι αποσυνδεδεμένο από τις κοινωνίες και είναι παθητικό πιθανόν γιατί δεν έχει αντιληφθεί το ευρύτερο πλαίσιο. Πιστεύει ότι με τη βοήθεια των εκπομπών τύπου Take the money and run οι διανοούμενοι θα δουν τα πράγματα με μία μεγαλύτερη ευρύτητα.

Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: