Οικονομικό Σπουδαστήρι

Οικονομικό Σπουδαστήρι
Γι'Αυτούς που Θέλουν Εξειδίκευση

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Χρήστος Λυντέρης – «Οι πολιτικοί νομίζουν ότι η εξουσία είναι φέουδό τους»

Ο δικηγόρος Χρήστος Λυντέρης, μέλος της Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή, ήταν προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Take the money and run.


Η Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή ιδρύθηκε το 2011 και αριθμεί πλέον των 2000 μελών.
Σύμφωνα με τον κύριο Λυντέρη, το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας με τους διορισμούς ημετέρων, το πελατειακό κράτος, την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος κλπ.
Το ζήτημα δεν έγκειται μόνο στο πολιτικό προσωπικό αλλά είναι κυρίως θεσμικό. Το Σύνταγμα του 1975 είναι ένα Σύνταγμα σχεδόν τριτοκοσμικό και έγινε ακόμα πιο τριτοκοσμικό με τις αναθεωρήσεις που έγιναν το 1986, το 2001 και το 2007.
Ο Καραμανλής το 1975, όταν η χώρα έφευγε από τη δικτατορία, μπορούσε να δώσει την ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα νέο πολιτικό σύστημα. Αντ’αυτού έφερε πίσω το Σύνταγμα του 1952 με μόνη διαφορά το θέμα της βασιλευομένης ή αβασίλευτης δημοκρατίας, έφερε δηλαδή ένα σύστημα εικοσαετίας και αυταρχικό. Κατ’αυτό τον τρόπο, όλες οι εξουσίες υποτάχθηκαν στην εκτελεστική εξουσία δηλαδή η Βουλή υποτάχθηκε στην κυβέρνηση, η δικαστική το ίδιο με το διορισμό της ανώτατης δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνηση. Ο λαός δεν είχε κανένα δικαίωμα παρά μόνο να εκλέγει. Δημιουργήθηκε ένα αδιαφανές σύστημα που επέτρεπε εύκολα σε κάποιους που είχαν την εξουσία να τη διαχειριστούν κατά το δοκούν, χωρίς κανένα έλεγχο.
Στο σύστημα αυτό μπορεί ο καθένας να υπόσχεται ότι θέλει και στη συνέχεια χωρίς καμία κύρωση να κάνει το εντελώς αντίθετο. Ενώ ο απλός πολίτης μπορεί να θεωρηθεί ότι εξαπατά εάν παραπλανά με στόχο το κέρδος και το οικονομικό όφελος. Υπάρχει σχετική ποινική διάταξη περί απάτης.
Η μόνη επίπτωση που έχουν οι πολιτικοί είναι ότι μπορεί ο λαός σε τέσσερα χρόνια να μην τους εκλέξει.  Πλέον, θεωρείται δεδομένο ότι κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα.  Τα πολιτικά κόμματα ενώ έπαιρναν την κρατική χρηματοδότηση και ήταν καταχρεωμένα, έπαιρναν ταυτόχρονα και χρηματοδότηση από τις τράπεζες ενώ αντίθετα, ένας υγιής επιχειρηματίας δυσκολεύεται, σήμερα, να πάρει χρηματοδότηση από τις τράπεζες.
Τις ανισότητες τις βλέπουμε παντού όπως στο ασφαλιστικό που ενώ υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν 4.000 Ευρώ σύνταξη και παίρνουν 10 συντάξεις, άλλοι δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη. Αυτές οι ανισότητες δημιουργήθηκαν από αυτό το πολιτικό σύστημα που έθεσε το λαό στο περιθώριο.
Είναι ανάγκη να ξαναδημιουργηθεί το κράτος και επιτέλους η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά. Μια τέτοια αλλαγή θα ήταν ευκαιρία για την αναγέννηση της χώρας.
Οι διατάξεις περί ασυλίας των βουλευτών και των υπουργών ξεκίνησαν από το Σύνταγμα του 1864. Για την εποχή εκείνη οι διατάξεις αυτές είχαν ένα νόημα. Σε ένα πολίτευμα βασιλείας, θα έπρεπε οι εκπρόσωποι του λαού: 
α) να έχουν ασυλία απέναντι στο βασιλιά και 
β) να μπορούν να ελέγχουν την κυβέρνηση που διόριζε ο βασιλιάς. 
Το ζήτημα ξανατέθηκε με το Σύνταγμα του 1975. Πλέον δεν υπάρχει βασιλευομένη αλλά προεδρευομένη δημοκρατία. Καθιερώθηκε ένα σύστημα όπου οι βουλευτές και οι υπουργοί δεν υπάγονται στη δικαιοσύνη αλλά πρέπει η βουλή να αποφασίσει για τη δίωξή τους. Εάν, για παράδειγμα, τελεστεί ένα αδίκημα από έναν υπουργό ακόμα και για την προκαταρκτική εξέταση πρέπει να αποφασίσει η βουλή. Η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Το ίδιο συμβαίνει και για τους βουλευτές, θα πρέπει δηλαδή η βουλή να δώσει άδεια. Το Σύνταγμα αναφέρει ότι εάν περάσουν τρεις μήνες και δεν δώσει άδεια η Βουλή τότε προκύπτει ότι ο βουλευτής δεν χρειάζεται καν να απαντήσει. Με άλλα λόγια διαπιστώνουμε υπάρχει πλήρης περιφρόνηση για τη δικαστική εξουσία. Κατ’αυτό τον τρόπο οι διώξεις δυσκολεύονται κατά πολύ.
Με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, υπάρχει άλλη μία ευνοϊκή διάταξη, η συντομότατη παραγραφή. Ενώ για τους άλλους πολίτες ένα κακούργημα παραγράφεται στα είκοσι χρόνια, στις περιπτώσεις των υπουργών η παραγραφή μπορεί να είναι και διετής. Αποδεικνύεται ότι οι υπουργοί είναι πάνω από τη δικαιοσύνη (!!!).
Πρέπει να γίνουν τρία πράγματα:
1.     Ρήξη με το παρελθόν
2.     Δίκαιη διαχείριση του παρόντος
3.     Η επαγγελία του μέλλοντος.
Στους άξονες της διακήρυξης της Πρωτοβουλίας για τη Ριζική Συνταγματική Αλλαγή εντάσσεται η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας. Θα πρέπει να καταργηθούν οι ασυλίες, να υπάρχει ένα ανεξάρτητο συνταγματικό δικαστήριο αποτελούμενο και από μη τακτικούς δικαστές και δικηγόρους, ένα δεκαπεντεμελές, φερ’ειπείν, δικαστήριο το οποίο θα κρίνει τη συνταγματικότητα των νόμων. 
Θα πρέπει επίσης να ενισχυθεί ο θεσμός των ενόρκων σε αδικήματα π.χ. δικαστών κτλ. Η δικαστική εξουσία να μην εκλέγεται από την κυβέρνηση αλλά από κλήρωση μεταξύ των ανωτάτων δικαστών. Οι δικαστές θα πρέπει να προάγονται με αντικειμενικά κριτήρια. Θα μπορούσε επίσης να καταργηθεί η δυνατότητα μίας δυσμενούς μετάθεσης, να υπάρχει το αμετάθετο όπως συμβαίνει στην Ιταλία. Οι δικαστές θα μπορούσαν να έχουν δικαστική αστυνομία που δεν έχουν.
Η δικαστική εξουσία θα έπρεπε να μπορούσε να ελέγχει τα πόθεν έσχες και να μη γίνεται από την επιτροπή της βουλής όπου ο ελεγχόμενος είναι και ο ελέγχων. Το δικαστήριο του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα έπρεπε να τους ελέγχει όλους όπως ελέγχονταν όλοι στην αρχαία Αθήνα όπου εκείνος που ασκούσε δημόσια εξουσία, δεν μπορούσε ούτε να πουλήσει ούτε να υιοθετήσει ή να υιοθετηθεί μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του.
Οι βουλευτές, επίσης, δεν θα πρέπει να είναι στο ίδιο αξίωμα πάνω από δύο φορές για να μην υπάρχει αυτή η αλαζονική συμπεριφορά.  Έχουν ξεχάσει ότι είναι αντιπρόσωποι του λαού και νομίζουν ότι είναι άρχοντες.
Τα πράγματα θα αλλάξουν από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί μία κρίσιμη μάζα πολιτών η οποία θα προτάξει τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Δυστυχώς, δεν έχουμε ένα θεσμό να στηριχθούμε, το πολιτικό σύστημα μπήκε στο συνδικαλισμός, στα σχολεία κτλ. Στις μαθητικές εκλογές, για παράδειγμα, παίρνουν τηλέφωνο στο κόμμα για να το ενημερώσουν για το αποτέλεσμα. Οι διανοητές έχουν τα βιβλία τους στα καλύτερα βιβλιοπωλεία που πολλές φορές στήνονται με βρώμικο χρήμα ενώ άλλοι είναι αποκλεισμένοι. Η κυρίαρχη διανόηση είναι με το πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που έχουν ανεξαρτησία πνεύματος και είναι προς τιμήν τους που όλα αυτά τα χρόνια άρθρωσαν λόγο όπως είναι ο Χρήστος Γιανναράς, ο Πέδρο Ολάγια, η Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη καπ.
Το πολιτικό σύστημα θα καταλάβει ότι με τα ψέμματα και την κοροϊδία δεν πάει άλλο και εκεί πρέπει η κοινωνία να είναι ισχυρή ώστε να διεκδικήσει την αλλαγή.
Ο αγώνας είναι μακρύς αλλά είναι ένας ωραίος αγώνας γιατί είναι ωραίο να έχεις όραμα.
 Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
















Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Γιώργος Κοντογιώργης – «Οι πολίτες δεν πρέπει να αφήσουν τους πολιτικούς σε χλωρό κλαρί»

Ο καθηγητής και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κος Γιώργος Κοντογιώργης ήταν προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Take the money and run.

Ο λόγος του πάντα διαχρονικός και διαφωτιστικός όσον αφορά το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.


Σύμφωνα με τον κύριο Κοντογιώργη, η λαϊκή ελληνική σκέψη για τη ζωή ακολουθεί μία αδιάπτωτη πορεία από τα Ομηρικά έτη μέχρι τους νεότερους χρόνους. Ο χριστιανισμός όπως αποδίδεται από το δημοτικό τραγούδι δεν είναι παρά ένας τρόπος του θρησκεύεσθαι της αρχαιότητας και πολλών παραστάσεων της ολύμπιας θρησκείας που έχουν μεταλλαχθεί και θεωρούνται χριστιανικές. Περιλαμβάνει ακόμα και αρχαίους θεούς όπως είναι ο Χάρος, συνεπώς το γεγονός αυτό αποδεικνύει τη συνέχεια.
Οι κοινωνίες των Ελλήνων, αυτές που προσδιόρισαν την εξέλιξη όχι μόνο του ελληνικού κόσμου αλλά και της ευρωπαϊκής Αναγέννησης μέχρι, όμως και το 19ο αι. δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι πόλεις κράτη όπως μετεξελίχθηκαν από τον Αλέξανδρο. Αυτές ήταν και το όχημα για να υποστασιοποιηθούν τα κοινωνικά στρώματα στη Δύση προκειμένου να υποστηριχθεί η Αναγέννηση.
Η κακοδαιμονία του Ελληνικού κόσμου, σύμφωνα με τη διανόηση κυρίως της Αριστεράς, οφείλεται στο παρελθόν μας, διότι, κατά τη γνώμη τους ενώ έχουμε ένα κράτος που είναι πολύ προοδευτικό και αναφέρεται στη νεωτερικότητα, έχουμε παράλληλα μία κοινωνία που δεν μπορεί να το ακολουθήσει. Δυστυχώς, η ελληνική διανόηση παπαγαλίζει και μηρυκάζει ότι συμβαίνει στη Δύση. Είναι σίγουρα προοδευτική η εξέλιξη από την απολυταρχία στο κράτος έθνος αλλά είναι το ίδιο με την ελληνική περίπτωση; 
Η προσπάθεια να δικαιολογηθεί το ελληνικό κράτος και η κακότροπη λειτουργία του οδήγησε σε μία απαράδεκτη ενοχοποίηση της κοινωνίας και των κληρονομιών της π.χ. μας λένε ότι το πελατειακό σύστημα οφείλεται στον Έλληνα και όχι στον πολιτικό χωρίς, ωστόσο, να παρατηρείται ότι είναι ένα πολιτικό σύστημα που αποδομεί τη συλλογικότητα. 
Κατ’αυτούς, ο λόγος είναι ότι η Ελληνική κοινωνία δεν διήλθε από το Διαφωτισμό. Προσάπτουν δηλαδή στην Ελληνική κοινωνία ότι δεν υπήρξε ποτέ φεουδαρχική. Η Ελληνική όμως κοινωνία ήταν ελεύθερη γι’αυτό δεν χρειάστηκε να περάσει από το Διαφωτισμό. Είχε σχολεία κοσμικού χαρακτήρα και όχι εκκλησιαστικού, είχε όλα τα στοιχεία του ανθρωποκεντρισμού με θεμέλιο την πόλη όπως ήταν η πόλη κράτος στην αρχαιότητα. Είχαμε πόλεις, όχι με την έννοια των αστικών κέντρων αλλά με την έννοια της κοινωνίας, όλη η κοινωνία ήταν ελεύθερη σε ατομική υπόσταση. Η οθωμανική αυτοκρατορία είναι το καθεστώς της εθνικής κατοχής. Οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να αφήσουν να λειτουργήσουν τα κοινά κατά τον τρόπο που τα άφησε να λειτουργήσουν το Βυζάντιο. Το γεγονός ότι υπάρχει ένας Οθωμανός επικυρίαρχος είναι τελείως διαφορετικό από το ποια είναι η ιδιοσυστασία των Ελληνικών κοινωνιών που είχαν ως πρόσημο την πόλη.
Το πολιτικό σύστημα σήμερα δεν διαφέρει από τον υπαρκτό σοσιαλισμό παρά μόνο στον αριθμό των κομμάτων. Αυτό δημιουργεί συνθήκες μεγαλύτερου αυταρχισμού και δεν παύει να είναι ένα καθεστώς εσωτερικής κατοχής. Θα διωχθεί αυτός που αντιλέγει στο κυρίαρχο σύστημα κυριαρχίας. Οι Οθωμανοί δεν υιοθέτησαν ένα σύστημα πολιτικής κυριαρχίας με την έννοια που έχουν τα νεότερα κράτη. Ακολούθησαν την ελληνική οικουμένη, το κράτος τους είχε δεσποτικά χαρακτηριστικά, αποδέχθηκαν όμως τα κοινά, υιοθέτησαν λειτουργίες του προηγούμενου καθεστώτος π.χ. το κοινό ήταν υπεύθυνο να συλλέξει τους φόρους και να κάνει την κατανομή που έπρεπε, να διαπραγματευθεί με τον Οθωμανό επικυρίαρχο κτλ. Όταν διαφωνούσαν, ζητούσαν την επέμβαση είτε του κλήρου ή/και του Οθωμανού. Δημιουργήθηκε έτσι μία σπουδαία πνευματική και οικονομική τάξη αλλά και μία εκκλησιαστική τάξη που ασκούσε κοινωνικό ρόλο. Με άλλα λόγια, τα κοινά ανέπτυξαν την ελεύθερη δυνατότητα στην κοινωνική και πολιτική λειτουργία των Ελλήνων.
Το οικονομικό σύστημα δε που υπήρχε στην Τουρκοκρατία ήταν το εταιρικό, δεν υπήρχε ένας ιδιοκτήτης. Όλα ήταν οργανωμένα με τον τρόπο της εταιρικής οικονομίας δηλαδή ο εργαζόμενος μετείχε στη διοίκηση της επιχείρησης.Το σύστημα αυτό προήλθε από τους Ελληνιστικούς χρόνους και κυριάρχησε στον Ελληνικό κόσμο κατά την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο.
Η Επανάσταση στοιχειοθετούσε μία μεγάλη ήττα του Ελληνισμού, μία ήττα πιθανόν μεγαλύτερη από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Από εκείνη τη στιγμή συγκροτείται ένα Ελληνικό κράτος απελεύθερο το οποίο αποδημεί το μείζονα Ελληνισμό. Σημαντικά για τον τρόπο της απελευθέρωσης ήταν τα παρακάτω:
Συγκροτήθηκε ένα προτεκτοράτο. Οι πολιτικές δυνάμεις που διαμορφώθηκαν είχαν ξένια ονόματα γιατί υπηρετούσαν κυριολεκτικά τις ξένες δυνάμεις.Επεβλήθη μία απολυταρχία. Εκεί που η κοινωνία ήταν δήμος, θεσμός της πολιτείας, τώρα έγινε ιδιώτης, ο καθένας για τον εαυτό του ακόμα και εάν φάει τις σάρκες της συλλογικότητας.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα σπρώχνει την κοινωνία στο περιθώριο. Οι Βαυαροί έλεγαν ότι είναι απαράδεκτο ένας αγράμματος λαός να ασκεί πολιτική αρμοδιότητα και να κυβερνάει γιατί είναι ιδιοτελής, εγωπαθής και συμφεροντολόγος. Μας θυμίζει αυτό που λέγανε με το περίφημο δημοψήφισμα οι πολιτικοί μας οι οποίοι επαίρεντο ότι απαγορεύονται τα δημοψηφίσματα με δημοσιονομικό περιεχόμενο διότι ο λαός δεν θα ψηφίσει ποτέ τη μείωση των μισθών του ή τη φορολόγησή του ενώ οι ίδιοι διατήρησαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα του να αποφασίζουν για το μισθό τους, την ασυλία τους κτλ. Αυτοί μπορούν να είναι υπεράνω του νόμου για προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Η Αριστερά στην εξουσία λέει ότι είναι το νέο ενώ όλοι είναι το επαίσχυντο παλαιό, η εκφυλισμένη εκδοχή της απολυταρχίας. Το κόμμα έχει μεταβληθεί σε θεσμό που λεηλατεί τη χώρα. Η κομματοκρατία κάνει κουμάντο και στην αστική τάξη. Ο Έλληνας αντί για το δήμο, πάει πλέον στον πολιτικό για να λύσει το πρόβλημά του, έτσι το ρουσφέτι γίνεται θεσμός.
Υπάρχει στο μείζονα Ελληνισμό μία μεγάλη αστική τάξη που δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. Η πολιτική τάξη στην Ελλάδα δεν προετοίμασε ποτέ τη χώρα για την απελευθέρωση των άλλων εδαφών αλλά άφησε τη χώρα έρμαιο των εθνικισμών και του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Η κομματοκρατία είχε ανάγκη να λειτουργεί σε ένα πλαίσιο που θα ήταν αδιαμφισβήτητο, καταργώντας τη θεσμημένη συλλογικότητα η κοινωνία δεν ήταν αντίπαλος αλλά πελάτης. Μην επιτρέποντας και στην αστική τάξη να ενσωματωθεί, δεν είχε ενδιάμεσα κοινωνική δύναμη να επηρεάσει τα πράγματα και να καθορίσει πολιτικές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έμεινε μόνη της να ασκεί προσωποπαγείς πολιτικές, διασπώντας τη συλλογικότητα της κοινωνίας και να μένει σε αυτήν το ουσιώδες.
Μέχρι τη Μεταπολίτευση όπου έχουμε ουσιαστική επιστροφή στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αι. δια χειρός ΠΑΣΟΚ διαπιστώνουμε ότι  η πολιτική εξουσία εχθρεύεται το αυτόνομο επιχειρείν, το επιχειρείν που δεν χρειάζεται το κράτος. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι θα έφτιαχνε καινούρια τζάκια δηλαδή εννοούσε ότι θα έφτιαχνε μια αστική τάξη που θα ήταν κρατικοδίαιτη. Η σημερινή αστική τάξη στην Ελλάδα αποτελείται από ισχυρές οικογένειες που είναι κρατικοδίαιτες.
Το πολιτικό σύστημα δεν ανέχεται προσωπικότητες που θα υπηρετούν το μέσο συμφέρον είτε κοινωνικές δυνάμεις που θα έχουν αυτόνομη αναφορά. Ότι θέλει να ευδοκιμήσει στην Ελλάδα θα πρέπει να διαπλακεί με την πολιτική τάξη.
Η Αριστερά στη Δύση προσπαθούσε να φέρει την κοινωνία σε ανθρωποκεντρικό επίπεδο. Στην Ελλάδα όμως δεν υπήρχε το αίτημα της ατομικής απελευθέρωσης διότι το άτομο και ελεύθερο ατομικά ήταν και είχε πολιτική αναφορά στη δημοκρατία ακόμα και στην ολιγαρχία. Μπορεί να κακοπερνούσε στην Τουρκοκρατία και να ήταν υπό καθεστώς εθνικής κατοχής αλλά υπήρχε ο πολιτειακός θεσμός που συγκρατούσε νοοτροπίες και τις μετέφερε από γενιά σε γενιά και δημιουργούσε τις προϋποθέσεις αυτού που αποτέλεσε ανάπτυξη από κάθε άποψη στο δεύτερο μέρος της Τουρκοκρατίας.
Σήμερα ζούμε σε μία κρίση που ξεκίνησε από το 2008. Οι πολιτικοί μας δήλωσαν ότι αιφνιδιάστηκαν, ομολόγησαν δηλαδή ότι δεν τους ενδιαφέρει η χώρα. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να καταδολιεύσουν τον ψηφοφόρο και να του υπαρπάξουν την ψήφο και πώς να καταδολιεύσουν τους θεσμούς. Η απουσία της Αριστεράς είναι αυτή που δεν δημιουργεί την ανάγκη της Δεξιάς γιατί ζουν όλοι στο ίδιο πλαίσιο του παλαιού καθεστώτος. Είναι βαθιά παλαιοί όλοι τους γιατί δεν λειτουργούν ούτε ως ολιγάρχες ώστε να σκέφτονται για τα δικαιώματα μίας συγκεκριμένης τάξης αλλά δεν ενδιαφέρονται ούτε για την κοινωνική συνοχή χωρίς την οποία δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα.
Η σημερινή κρίση είναι μία κρίση μετάβασης σε άλλη εποχή. Οι αγορές, η αστική τάξη είναι πλέον η χρηματοπιστωτική που κινείται οριζοντίως στα κράτη και έχει επιβάλλει το σκοπό της πολιτικής. Στο μεσοδιάστημα θα υπάρχει ένα βάθεμα της κρίσης που θα είναι κοινωνική που θα οδηγήσει σε νέες σκέψεις. Ο κόσμος θα σκεφθεί ότι με το να πηγαίνει να ψηφίσει για την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ότι με το να απεργεί και να διαδηλώνει, δεν παράγει πολιτικό αποτέλεσμα.
Τα κινήματα κατέληξαν να είναι ή αδιέξοδες καταστάσεις ή το μακρύ χέρι της εξουσίας που χρηματοδοτούνται από πολλές «περίεργες» πηγές χρηματοδότησης.
Η Δεξιά έχει τελειώσει ενώ η Αριστερά έχει τελειώσει διπλά γιατί παραμένει δέσμια του παρελθόντος και συναγωνίζεται με το νεοφιλελευθερισμό της Δεξιάς για το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής. Βλέπουμε όμως ότι η Αριστερά, παρά το ότι είναι στην εξουσία, δεν άγγιξε τα αίτια της κρίσης. Τα μνημόνια είναι το αποτέλεσμα. Η Αριστερά που ήταν καθαρή από τη διαχείριση του παρελθόντος γιατί δεν έκανε κάτι να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και να άρει τη νομοθεσία που προωθεί τη διαφθορά; Αντί να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση επέλεξε τα σαπρόφυτα του 3% και τα έκανε υπουργούς. Έχουμε μία τραγική κατάληξη, ένας ο οποίος αντιπροσωπεύει το απόλυτο μηδέν στην επιστήμη, τον έβαλε υπουργό παιδείας.
Αυτό που θα έρθει στο μέλλον αποτελεί τη λύση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η κοινωνία πρέπει να αναλάβει την ιδιότητα του εντολέα, πρέπει να τους βάλει απέναντι.
Το μόνο που ενδιαφέρει το Ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι το πώς θα ελέγξει και χειραγωγήσει την κοινωνία. Εάν ερωτούντο η κοινωνία θα έπαιρναν τις ίδιες αποφάσεις;
Η εξουσία δεν θα ρωτήσει κανέναν όχι μόνο γιατί δεν ξέρει αλλά αποδείχτηκε ότι δεν θέλει να μάθει αλλά και γιατί θέλει να συγκαλύπτει τα πάντα.
Ο πολίτης πρέπει να σταθεί απέναντι στο πολιτικό προσωπικό που αρνείται να εναγκαλισθεί το εθνικό συμφέρον. Να μην τους αφήνει σε χλωρό κλαρί, είναι καθήκον που απορρέει από την ανάγκη διασφάλισης της χώρας.

         Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:

 





Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Τεχνικές υποταγής των μαζών και έλεγχος της σκέψης

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος – Καθηγήτρια ΜΒΑ, αρθρογράφος ,συγγραφέας

Ένα από τα θέματα που κυριαρχεί στις σύγχρονες συζητήσεις είναι η απάθεια του ελληνικού λαού ή έστω η υποτονική αντίδραση στα όσα συμβαίνουν. Η απάντηση μπορεί μερικώς να αποδοθεί στον έλεγχο της μάζας μέσω της υποταγής.

Ο στόχος της υποταγής των μαζών είναι ο έλεγχος της σκέψης και των συναισθημάτων. Ο έλεγχος της σκέψης οδηγεί στον αυταρχισμό γιατί ο άνθρωπος καθίσταται άβουλο πιόνι του όποιου έχει την εξουσία. Ακόμα και έξυπνοι άνθρωποι μπορούν να πέσουν θύματα αυτού του ελέγχου. 

Η μαζική ύπνωση μπορεί να επιτευχθεί με την ομοιομορφία της σκέψης που προάγεται από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας,  τα  οποία έχουν ως στόχο την εξομοίωση των ανθρώπων και τη δημιουργία ατομικής άποψης που να είναι στερεοτυπική δηλαδή  οι άνθρωποι να μην εκφράζουν διαφορετική άποψη αλλά να επικρατεί αυτή που τους επιβάλλουν τα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ επιβάλλουν και αξίες τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος αποδέχεται πιο εύκολα λόγω της παθητικότητας που έχει αποκτήσει από τη σύγχρονη μηχανοποιημένη ζωή. Ακόμα και εάν θέλει να αποφύγει τη φωνή των ΜΜΕ είναι δύσκολο γιατί αυτά βρίσκονται παντού.


Οι μηχανικοί της κοινής γνώμης είναι αυτοί που χειρίζονται τις τεχνικές της μαζικής επικοινωνίας και γνωρίζουν πολύ καλά όλες τις σύγχρονες εξελίξεις για τον έλεγχο της σκέψης. Οι μάζες συνηθίζουν πλέον την εξαπάτηση αλλά όταν σταματήσουν πλέον να πιστεύουν τον οποιονδήποτε πολιτικό τότε είναι πιο εύκολο να παρασυρθούν από έναν, εν δυνάμει, δικτάτορα ο οποίος θα καλύψει τη δυσαρέσκεια που νοιώθουν.

Οι τεχνικές κάμψης της αντίστασης της θέλησης των μαζών ακολουθούν τις τεχνικές του μάρκετινγκ οι οποίες έχουν ως σκοπό τη δημιουργία αναγκών στον καταναλωτή προκειμένου να αυξηθούν οι αγορές που πραγματοποιεί. 

Η δημιουργία αυτή των αναγκών χρησιμοποιεί τεχνικές της ψυχολογίας όπως είναι η αύξηση των παρορμήσεων (όπως κάνει ένα παιδί), ο ανταγωνισμός, ο φθόνος για το γείτονα, η ανάγκη για επίδειξη της πολυτέλειας κτλ. Όλα αυτά επιτυγχάνονται με τη χρήση της διαφήμισης η οποία πρέπει να δημιουργεί θετικούς συνειρμούς για το προϊόν στον καταναλωτή και να τον πείθει ότι με την αγορά του προϊόντος θα μπορεί να γίνει επιτυχημένος, ευτυχισμένος κοκ. Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως είναι ο βαθμός αυτοεκτίμησης χρησιμοποιούνται κατά κόρον π.χ. με την αγορά ενός πολυτελούς προϊόντος, ο καταναλωτής καλύπτει τα αισθήματα κατωτερότητας που μπορεί να αισθάνεται.  

Η κατάσταση γίνεται χειρότερη από το στοιχείο του νευρωτισμού των μαζών, υπό την έννοια, ότι ενεργοποιείται ένα μαζικό φαντασιακό (όπως είδαμε στη χώρα μας με το ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος) αντί της πίστης σε πραγματικές αξίες. Η διαφήμιση δημιουργεί πλαστές αξίες και κυρίως μαζική δυσαρέσκεια γιατί ποτέ δεν αρκούν αυτά που έχουμε και έτσι ζητούμε περισσότερα. 

Η κρίση των ανθρώπων δέχεται μαζικές επιθέσεις. Ακόμα και άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα υποτάσσονται στη δύναμη της κοινής γνώμης, μία κοινή γνώμη που το φαντασιακό της είναι ισχυρό και παράλογο γιατί προτιμά το φαντασιακό από τη μελέτη και την περισυλλογή.  Η «βαριεστιμάρα» του σύγχρονου ανθρώπου τον κάνει πιο επιρρεπή στις νοητικές επιθέσεις της προπαγάνδας.

Ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίσταται ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ως όπλο τον φόβο. Τα γεγονότα διαστρεβλώνονται με τη χρήση του φόβου και το ανθρώπινο μυαλό προσπαθεί να αντισταθεί διαρκώς. Ο φόβος εγκαθίσταται στο μυαλό του ανθρώπου όπως και η αίσθηση του ότι και να κάνει είναι μάταιο γιατί θα ηττηθεί.  Ο απολυταρχισμός που επιβάλλεται, πολτοποιεί την ανθρώπινη σκέψη η οποία δέχεται διαρκείς και έντονες επιθέσεις.

Ο «δικτάτορας» χρησιμοποιεί τεχνικές τρομοκράτησης απομακρύνοντας τους ανθρώπους από το να σκεφθούν τα πραγματικά τους προβλήματα, παραπλανώντας τους και οδηγώντας τους μέσω της μαζικής ύπνωσης στην υποταγή. Η χρήση των διαφόρων φημών που εξαπλώνονται τάχιστα με τα μέσα μαζικής προπαγάνδας εξυπηρετούν αυτή την ενστάλαξη του φόβου με στόχο την κάμψη της θέλησης,  κάτι στο οποίο οι Ναζί ήταν πρωτοπόροι.

Ο «δικτάτορας» απειλεί επίσης ψυχολογικά με την αδίστακτη χρήση βίας. Φροντίζει ο εχθρός του να είναι σε κατάσταση συνεχούς έντασης και αναταραχής. Είναι απρόβλεπτος, ψεύτης και παράλογος. Στις λογικές επιθέσεις απαντά παράλογα όπως βλέπουμε π.χ. από τις επικροτήσεις απεργιών από κυβερνήσεις που έχουν προκαλέσει,μέσω της δυσαρέσκειας, αυτές τις απεργίες. Η κατάσταση αυτή του ψυχολογικού σοκ που υφίσταται ο επιτιθέμενος παραλύει την κριτική αξιολόγηση και τον κάνει να δέχεται παθητικά τη γνώμη των άλλων. Κατ’αυτό τον τρόπο καθίσταται  ευάλωτος και ψυχικά ασθενής ώστε να αντιμετωπίσει τον τρόμο που του επιβάλλεται.

Ο συνεχής βομβαρδισμός από τα μέσα μαζικής προπαγάνδας προκαλούν δύο αντιδράσεις στους ανθρώπους. Την απάθεια και αδιαφορία (στάση «τι με νοιάζει εμένα») ή την πιο έντονη επιθυμία για μελέτη και κατανόηση των συμβάντων. Δυστυχώς, κατά κόρον, επικρατεί η απάθεια γιατί ο κόσμος έχει συνηθίσει στο να δέχεται από τα μέσα συγκεχυμένες εικόνες. 

Ο στόχος του αποπροσανατολισμού επιτυγχάνεται μέσω της συνεχούς επανάληψης που στοχεύει στην αποδοχή από το άτομο μίας «αποδεκτής αλήθειας», μίας «αλήθειας»  που προηγουμένως αρνούνταν. Ο «δικτάτορας» χρησιμοποιεί όμως και άλλα μέσα όπως την ενοχή, τη γελοιοποίηση. Μία πιο εκλεπτυσμένη στρατηγική που χρησιμοποιεί, είναι η αποκοπή του ανθρώπου από την κουλτούρα του λαού του και την ιστορία του. Όσο πιο πολύ ο άνθρωπος ξεχνά τις ρίζες του τόσο πιο ευάλωτος είναι στο να πέσει θύμα πνευματικής κατοχής από τους εξουσιαστές.

Ο «δικτάτορας», ως παραπλανητική πολιτική, μπορεί να χρησιμοποιήσει όμορφες λέξεις και εκφράσεις όπως είναι η ειρηνική συνύπαρξη των λαών κτλ.  με στόχο την ωραιοποίηση της κατάστασης και έτσι την επιφανειακή αντιμετώπιση των προβλημάτων όπως συμβαίνει π.χ. με το μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα μας. Η ωραιοποίηση αυτή αποδυναμώνει τις αντιστάσεις του πληθυσμού μπροστά στο ουσιαστικό πρόβλημα. Η συνύπαρξη μπορεί να σημαίνει μία ασφυκτική υποταγή όπως είναι αυτή της συνύπαρξης των φυλακισμένων με τους δεσμοφύλακές τους. Ο πιο αδύναμος θα υποταχθεί με τη χρήση βίας. Συνύπαρξη, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σεβασμό στην ατομικότητα, στη συλλογικότητα και στον πολιτισμό.

Προκειμένου, λοιπόν, να διασωθεί η δημοκρατία  είναι απαραίτητο να ξαναρχίσουμε τη μελέτη διαφορετικά θα είμαστε θύματα του ψυχολογικού πολέμου, με ότι αυτό συνεπάγεται.  Θα πρέπει να προβληματισθούμε και να κατανοούμε τις ψυχολογικές επιθέσεις που δεχόμαστε εάν θέλουμε να διασώσουμε όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κόσμο.


Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Χρήστος Λυντέρης - Πολιτειακή Αλλαγή - Take the money and run

Ο δικηγόρος Χρήστος Λυντέρης είναι προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Take the money and run, σήμερα 05/02/2016 στις 20:00.



Ο Χρήστος Στ. Λυντέρης είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, διδάκτωρ νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι συγγραφέας του βιβλίου "το ποινικό δίκαιο των μεταμοσχεύσεων", ενώ κατά καιρούς και άλλες νομικές μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα νομικά περιοδικά, αλλά και στο διαδίκτυο. Υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων, αγωνίζεται για την καθιέρωση θεσμών όπως το δημοψήφισμα και οι προτάσεις νόμου με λαϊκή Πρωτοβουλία, η λογοδοσία και ο δημόσιος έλεγχος εκείνων που ασκούν δημόσια εξουσία, η πολιτική ισότητα και η διάκριση των εξουσιών. Από το 2010 διαχειρίζεται τον ιστότοπο «ΙΣΗΓΟΡΙΑ» (www.christoslinteris.blogspot.gr), απ’ όπου είχε την ευκαιρία να δημοσιεύσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 200 άρθρα. Αποτελεί ένα εκ των ιδρυτικών μελών της κίνησης πολιτών με την επωνυμία «Πρωτοβουλία για ριζική συνταγματική αλλαγή» (www.neosyntagma.net).
Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.nstv.gr/radiostring

Όλες τις προηγούμενες εκπομπές Take the money and run μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες στο κανάλι Fotini Mastroyanni στο YouTube.


https://www.youtube.com/channel/UC3SdaQ5X8zpXvJUWqwjDODw

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Πορνεία και Ναρκωτικά - Η σκιώδης πλευρά της "οικονομίας"

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ

Η πορνεία και τα ναρκωτικά ανήκουν στις παράνομες δραστηριότητες. 
Ως τέτοιες, η Eurostat ορίζει εκείνες τις παραγωγικές δραστηριότητες που δημιουργούν αγαθά και υπηρεσίες που απαγορεύονται από το νόμο (π.χ. η παραγωγή και διανομή ναρκωτικών) και δραστηριότητες που είναι παράνομες όταν διενεργούνται από μη εξουσιοδοτημένους παραγωγούς (π.χ. άσκηση της ιατρικής από μη ιατρό).



Σημαντικές δραστηριότητες των κατηγοριών αυτών είναι: η παραγωγή ναρκωτικών (για τα οποία σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει και νόμιμη παραγωγή), το λαθρεμπόριο (συνήθως μεταφορικές υπηρεσίες με στόχο την φοροαποφυγή), ο παράνομος τζόγος και η αναπαραγωγή εξουσιοδοτημένου υλικού.

Η μέτρηση των παράνομων δραστηριοτήτων θεωρείται ότι πρέπει να υπολογίζεται στο ΑΕΠ και  και όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να έχουν κοινές μεθοδολογίες για τον υπολογισμό τους.

Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο τζίρος της πορνείας στην Ελλάδα ανέρχεται σε 2,5 δις ετησίως ενώ ο τζίρος του λαθρεμπορίου των ναρκωτικών και των τσιγάρων  σε 5,5 δις Ευρώ. Ο τρόπος όμως μέτρησης αυτών δεν έχει αποσαφηνιστεί.

Σύμφωνα με τη Eurostat, η προσθήκη των παράνομων αυτών δραστηριοτήτων θα δημιουργήσει ένα βαθμό ανάπτυξης του 2,4% στις Ευρωπαϊκές οικονομίες. Το Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμάται ότι θα έχει αύξηση 4% στο ΑΕΠ του ενώ χώρες όπως η Φινλανδία η Σουηδία κτλ. θα δουν αυξήσεις της τάξης του 3-5%. Ωστόσο ο υπολογισμός τους στο ΑΕΠ δεν είναι εύκολος γιατί υπάρχουν διαφορές από χώρα σε χώρα. 

Για παράδειγμα η πορνεία είναι νόμιμη στην Ολλανδία και υπολογίζεται στο ΑΕΠ ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μεν νόμιμη αλλά όχι οι οίκοι ανοχής. Η μέτρηση επίσης περιπλέκεται από το γεγονός ότι οι δραστηριότητες αυτές είναι προϊόντα φοροαποφυγής με διακίνηση μετρητών και έτσι είναι δύσκολο να μετρηθούνε. Κατά συνέπεια, η γενική μέτρηση του ΑΕΠ μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλλω. Θέμα αξιοπιστίας της μέτρησης εγείρεται και με το ποια προϊόντα συμπεριλαμβάνονται ως π.χ. ναρκωτικά.  

Η μεθοδολογία του Ηνωμένου Βασιλείου θα εκτιμά την κατανάλωση 6 ναρκωτικών: κοκαϊνη κρακ, κοκαϊνη σε σκόνη, ηρωίνη, κάνναβη, έκσταση και αμφεταμίνες. Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα ναρκωτικά; Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι  η μέτρηση θα γίνεται από τον αριθμό των χρηστών που έχει καταγραφεί με βάση έρευνες για τις εγκληματικές ενέργειες και στη συνέχεια θα πολλαπλασιάζεται με μία εκτίμηση του μέσου αριθμού ναρκωτικών ανά χρήστη.

Παρόλο που η Στατιστική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου είναι από τις πιο έγκυρες, αντιλαμβανόμαστε ότι οι παραπάνω μετρήσεις απέχουν αρκετά από την εγκυρότητα. Οσον αφορά την πορνεία οι μετρήσεις θα γίνουν με βάση των καταγεγραμμένο αριθμό ιερόδουλων από την Αστυνομία και μία εκτίμηση των ιερόδουλων που δουλεύουν σε οίκους ανοχής από μία μη κυβερνητική ομάδα (!) που μελετά τη βία εναντίον των γυναικών. 

Ο αριθμός των ιερόδουλων θα εκτιμάται με βάση την αύξηση ή την πτώση του αριθμού του ανδρικού πληθυσμού.  Οσον αφορά το κόστος των προσφερόμενων υπηρεσιών αυτές θα εκτιμώνται με βάση τις τιμές των strip shows και των συνοδών πολυτελείας. Εξυπακούεται ότι και σε αυτή την περίπτωση, ο υπολογισμός είναι αρκετά έωλος.

Ένα πλήθος ερωτημάτων εγείρεται από την συμμετοχή αυτών των δραστηριοτήτων στο ΑΕΠ πολλά από αυτά είναι και ηθικής φύσης. Για παράδειγμα ενώ και τα ναρκωτικά και το γάλα είναι εμπορεύματα και συμμετέχουν στο ΑΕΠ εν τούτοις δεν έχουν τις ίδιες επιπτωσεις στον άνθρωπο. Επίσης από τη στιγμή που θα μετριούνται τίθεται το ερώτημα γιατί τότε να είναι παράνομα και να δαπανώνται χρήματα για δικαστές και αστυνόμους.  Από την άλλη εάν οι δραστηριότητες αυτές είναι τόσο κερδοφόρες γιατί κάποιος να μην τις προάγει περισσότερο και να δημιουργήσει βιομηχανία με βάση αυτές και πιθανόν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ετσι φερ’ειπείν μία χώρα να γίνει ειδική στη βιομηχανία της πορνείας, των ναρκωτικών κτλ. όπως είναι η Ταϊλάνδη. 

Από τη στιγμή που οι δραστηριότητες αυτού του τύπου θα θεωρούνται ως νόμιμες ή αρκετά νόμιμες τότε πολλοί άνθρωποι θα θέλουν να επενδύσουν ή να εργασθούν στους τομείς αυτούς.
Τα ερωτήματα όμως δεν σταματούν για παράδειγμα τι γίνεται με το δουλεμπόριο, το εμπόριο οργάνων κτλ. Αυτά δεν θα πρέπει να υπολογισθούν στο ΑΕΠ;

Κάποιες χώρες γνωρίζουν ότι οι αλλαγές στο ΑΕΠ τους δεν θα είναι σημαντικές όπως, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο που θεωρεί ότι η δραστηριότητα των μη κερδοσκοπικών οργανώσεων είναι πιο σημαντική για το ΑΕΠ του σε σχέση με την πορνεία και τα ναρκωτικά.

Είναι προφανές ότι ο λόγος μέτρησης αυτών των δραστηριοτήτων είναι η αύξηση του μεγέθους του ΑΕΠ οικονομιών που μαστίζονται από την οικονομική κρίση και μία προσπάθεια να τηρηθούν τα όρια για τα ελλείμματα και το χρέος που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν έχουμε όμως διαβάσει πουθενά για τον υπολογισμό των αρνητικών συνεπειών των παραπάνω δραστηριότητων. Για παράδειγμα ποιο θα είναι το κόστος για ένα κράτος στην υγειονομική περίθαλψη ναρκομανών και πάσχοντων, λόγω της πορνείας, από αφροδίσια νοσήματα. Ποιο θα είναι το οικονομικό κόστος των θανάτων ανθρώπων σε άκρως παραγωγική ηλικία από τη χρήση των ναρκωτικών; 

 Ποιο είναι το κόστος της απεξάρτησης αυτών ή θα προτιμάται να πεθαίνουν για να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω το κράτος; Ποια θα είναι η επίπτωση της διαφθοράς που επικρατεί σε αυτούς τους τομείς στους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας;Πέρα από τη μέτρηση, δεν έχει συζητηθεί πουθενά, πως θα αντιμετωπισθεί η εκτεταμένη φοροδιαφυγή των δραστηριοτήτων αυτών.

Είναι προφανές ότι η ΕΕ αντί να δώσει έμφαση στην αύξηση του πραγματικού και παραγωγικού τομέα της οικονομίας, φροντίζοντας παράλληλα την υγεία και κοινωνική ευημερία των λαών της, προτιμά να μετρά, με αμφίβολους τρόπους διακινδυνεύοντας έτσι και το κύρος των στατιστικών μετρήσεων, τομείς που η συνεισφορά τους στο ΑΕΠ και αμφίβολη είναι αλλά και καταστρεπτική για τον πληθυσμό.

Εχει εξαντλήσει η ΕΕ όλους τους τρόπους αύξησης της πραγματικής οικονομίας και στρέφεται στη μέτρηση αυτών των δραστηριοτήτων αντί να φροντίσει να τις καταστείλει γλιτώνοντας έτσι πολλούς ανθρώπους και από τον θάνατο και από τον εξευτελισμό;

Η οικονομική επιστήμη μετατρέπεται πλέον σε μία επιστήμη μέτρησης αριθμών αντί του να εξυπηρετεί τον αρχικό σκοπό της που είναι η φροντίδα για την εθνική οικονομία με στόχο την κοινωνική ευημερία και όχι δυστυχία των λαών κάτι που προφανώς έχουν ξεχάσει και οι πολιτικοί. Θα πρέπει λοιπόν να επαναπροσδιορίσουμε ως άνθρωποι και τις έννοιες και κυρίως να σκεφθούμε σε τι είδους κόσμο θέλουμε να ζούμε.  



Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

«Ζούμε το χειρότερο ρατσισμό με επικάλυψη δημοκρατίας» - Μαρία Χωριανοπούλου

Η Δρ. Μαρία Χωριανοπούλου, σύμβουλος πολιτικής επικοινωνίας και δημιουργός του ειδησεογραφικού portal ithesis, ήταν προσκεκλημένη της Φωτεινής Μαστρογιάννη στην εκπομπή Take the money and run (29/1/2016).


Σύμφωνα με την κα Χωριανοπούλου, η Ελλάδα φτωχοποιείται και η μεσαία τάξη καταργείται.  3 στους 10 Έλληνες (με στοιχεία του Συνήγορου του Πολίτη) σε υποβαθμισμένες περιοχές ζουν χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό.

Η κατάργηση της μεσαίας τάξης συμβαίνει σε όλο τον κόσμο λόγω της παγκοσμιοποίησης η οποία δεν πρεσβεύει την οικουμενικότητα αλλά την πολτοποίηση των λαών. Στα πλαίσια της πολτοποίησης, το ελληνικό πολιτικό σύστημα αποφάσισε τη χορήγηση ιθαγένειας και όχι τη χορήγηση υπηκοότητας ενώ ως γνωστόν η ιθαγένεια αφορά τον πολίτη που γεννήθηκε σε μία χώρα και μεγάλωσε σε αυτή και όχι κάποιον που δεν ξέρει τον πολιτισμό της χώρας που βρίσκεται.

Η Ελλάδα παρόλο που φτωχοποιείται διαρκώς αντί το πολιτικό σύστημα να προστατεύσει αδύναμα στρώματα του πληθυσμού όπως είναι οι ανύπαντρες μητέρες, οι χήρες μητέρες με συζύγους που πέθαναν νωρίς και έτσι δεν μπόρεσαν να πάρουν τη σύνταξη του συζύγου, τα νέα ζευγάρια που είναι και οι δύο άνεργοι και δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, οι τρίτεκνες και οι πολύτεκνες οικογένειες, ψηφίζει το σύμφωνο συμβίωσης ενώ δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Στο σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι η ρύθμιση των διάφορων νομικών θεμάτων που είναι το σημαντικό αλλά η χορήγηση της σύνταξης στον έναν από τους δύο συντρόφους όταν ο άλλος φύγει από τη ζωή. Επιβαρύνεται όμως έτσι ο Έλληνας φορολογούμενος δηλαδή το ελληνικό δημόσιο κάτι το οποίο δεν μπορεί να αντέξει μία φτωχοποιημένη χώρα.

Πέραν αυτού, σύμφωνα με την κα Χωριανοπούλου, έτσι διαλύεται περαιτέρω το στοιχείο που δένει το λαό εθνικά και πολιτισμικά σε μία προσπάθεια να πληγεί το εθνικό και χριστιανικό φρόνημά του.
Σχετικά με το μεταναστευτικό, ενώ πολλές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους, η Ελλάδα τα διατηρεί ανοιχτά ενώ θα μπορούσε, φερ’ειπείν, το Πολεμικό Ναυτικό να ελέγξει το Αιγαίο και έτσι να σταματήσει τους δουλεμπόρους.  Η Ελλάδα έχει γίνει ο καταυλισμός των προσφύγων της Ευρώπης ενώ κανένας από το πολιτικό σύστημα δεν ζητά την κατάργηση του Δουβλίνου 2. Η Ιαπωνία απέρριψε το 99% των αιτήσεων χορήγησης ασύλου γιατί θέλει να μείνει στο στενό πυρήνα της παράδοσής της, η Αυστραλία μέσω διαφημιστικού σποτ αποθαρρύνει τους μετανάστες να περάσουν παράνομα τα θαλάσσια σύνορά της. Οι χώρες αυτές προστατεύουν τους πολίτες τους.

Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν μπορεί να βοηθήσει τους μετανάστες  όταν πλήττονται οι ίδιοι οι Έλληνες. Ο κος Κοτζιάς δήλωσε ότι δαπανήθηκαν μέχρι σήμερα 2 δισεκατομμύρια Ευρώ για τους μετανάστες ενώ τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους Έλληνες που ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οι μετανάστες δέχονται δωρεάν τρόφιμα, ρούχα, στέγαση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενώ η Ελλάδα είναι φτωχοποιημένη. Δυστυχώς υπάρχει ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων!  Πέραν αυτού, υπάρχει ο κίνδυνος η Ελλάδα να χωριστεί σε οικονομικές ζώνες όπου οι μετανάστες θα δουλεύουν με μεροκάματα Κίνας.

Από την άλλη, οι Δυτικοί, μας απειλούν, λόγω του μεταναστευτικού με αποπομπή από τη συνθήκη Σένγκεν. Ωστόσο για την Ελλάδα δεν είναι κακό να καταργηθεί η Σένγκεν. Η Αγγλία, για παράδειγμα, δεν έχει Σένγκεν. Οι Έλληνες με την κατάργησή της δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα μετακίνησης ούτε εγκατάστασης στο εξωτερικό. Το σημαντικό όμως είναι ότι οι Ρώσοι τουρίστες θα μπορούν να επισκέπτονται ελεύθερα τη χώρα μας χωρίς να χρειάζονται βίζα. Σε καμία περίπτωση δεν θα μειωθεί το κύμα τουρισμού γιατί όλοι γνωρίζουν πόσο υπέροχη χώρα είναι η Ελλάδα. Είναι όμως πάγια τακτική των Δυτικών να εκβιάζουν την Ελλάδα ώστε να είναι πιεσμένη και να αναλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερες δεσμεύσεις.

Είναι γεγονός, επισημαίνει η κα Χωριανοπούλου, ότι για τις κακοδαιμονίες της Ελλάδας ευθύνεται το πολιτικό σύστημα που είναι μία ολιγαρχική τάξη που απολαμβάνει προνόμια που δεν θέλει να απωλέσει. Το πολιτικό σύστημα θέλει τεράστια διαρθρωτική αλλαγή.

Για παράδειγμα δεν πρέπει ένας βουλευτής να είναι επαγγελματίας βουλευτής. Η βουλευτική θητεία δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 8 έτη έτσι ώστε να δίνεται η ευκαιρία σε κάποιον να μπορεί να αφήσει τη δουλειά του για ένα διάστημα και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο κράτος.

Δυστυχώς, οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι ένα κλειστό κύκλωμα. Εχουμε το χειρότερο κληρονομικό πολιτικό σύστημα. Οι βουλευτές που προέρχονται από τη μεσαία τάξη είναι ελάχιστοι. Από την άλλη, εκτός από τους βουλευτές της οικογενειοκρατίας έχουν τους βουλευτές που ξεκίνησαν από τη γάγγραινα των πολιτικών νεολαιών των Πανεπιστημίων αλλά και αυτούς που ξεκίνησαν από το συνδικαλιστικό κίνημα και εξαγοράζουν το συνδικαλιστικό τους έργο με έναν υπουργικό θώκο.
Η πολιτική ζωή της χώρας θα πρέπει να εξυγιανθεί. Οι πολίτες θα μπορούσαν με δημοψήφισμα σε μικρές εκλογικές περιφέρειες να μπορούν να επιλέγουν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι και από αυτούς να επιλέγονται ποιοι θα γίνουν βουλευτές.Από την άλλη, θα πρέπει να μειωθεί η βουλευτική αποζημίωση. Σήμερα ένας βουλευτής παίρνει 6500 Ευρώ μηνιαίο μισθό πλέον των δωρεάν εισιτηρίων, κινητού, διοδίων, ταχυδρομικών τελών, συμμετοχών σε επιτροπές κτλ. Σημειωτέον ότι όλα αυτά είναι αφορολόγητα ενώ ο ελληνικός λαός έχει υποστεί μείωση συντάξεων 11 φορές!

Πέραν των παραπάνω ο κάθε βουλευτής μπορεί να έχει 4 υπαλλήλους – δύο ως επιστημονικούς συνεργάτες και δύο ως αποσπασμένους. Οι παροχές αυτές, ειδικά στις μέρες μας, είναι προκλητικές.
Θα πρέπει επίσης να μην δίνεται βουλευτική σύνταξη στα 8 χρόνια αλλά τα έτη αυτά να προστίθενται στα συντάξιμα που έχει ο κάθε βουλευτής.

Η δημόσια διοίκηση θα πρέπει επίσης να εξυγιανθεί. Οι γενικοί γραμματείς δεν πρέπει να διορίζονται από τον υπουργό αλλά η θέση του γενικού γραμματέα θα πρέπει να αποτελεί την εξέλιξη ενός καλού δημοσίου υπαλλήλου και έτσι να υπάρχει συνέχεια στο κράτος.
Ένας υπουργός δεν μπορεί να είναι και βουλευτής ταυτόχρονα γιατί δεν θα μπορεί να ασκήσει τα υπουργικά του καθήκοντα συγκεντρωμένος.

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς την έγκριση της τρόικας και των δανειστών. Θα πρέπει επίσης στις εκλογές να απαγορεύεται να κατέβει ένα κόμμα το οποίο άλλα υποσχέθηκε και άλλα κάνει και στις εκλογές το ποσοστό του λευκού να λαμβάνεται υπόψη με συνταγματική αλλαγή.
Η δικαστική εξουσία από την άλλη θα πρέπει να επιλέγεται μέσω κλήρωσης και όχι να διορίζεται από την πολιτική εξουσία. Το πόθεν έσχες όλων θα πρέπει να είναι μόνιμα αναρτημένο στην ιστοσελίδα της Βουλής όπου και να ελέγχεται η περιουσία των βουλευτών πριν την ενασχόλησή τους με την πολιτική αλλά και μετά. Σε περίπτωση ατασθαλειών θα πρέπει να δημεύεται η προσωπική περιουσία τόσο των βουλευτών όσο και των συγγενών τους πρώτου βαθμού.

Η πλήρης μηχανογράφηση του δημοσίου θα αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό τη διαφθορά. Στη δημόσια διοίκηση απασχολούνται αυτή τη στιγμή 20.000 δημόσιοι υπάλληλοι η εκπαίδευσή τους δεν εντάσσεται πουθενά. Υπάρχει ο κωδικός ΠΕ0 (Πανεπιστημιακή εκπαίδευση 0) για άτομα που ενώ δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση αμείβονται ως απόφοιτοι πανεπιστημίου.Οι πολιτικοί θα πρέπει να επιλύσουν τέτοιου τύπου θέματα και όχι συλλήβδην να διώχνουν τους πιο αδύναμους και να αποκαλούν όλους τους δημοσίους υπαλλήλους απατεώνες.

Το ελπιδοφόρο για τη χώρα μας είναι το γεγονός ότι η νεολαία μας σπουδάζει και εργάζεται ταυτόχρονα, ενημερώνεται, πολιτικοποιείται και δεν κομματικοποιείται και γενικά έχει πάρει τη ζωή στα χέρια της. Αυτή η νεολαία θα βοηθήσει την Ελλάδα να αναδυθεί από τις στάχτες της.

Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=9A4RiHxQ2N8&list=PL2aVMnEGerHNOrITN6FlPu_HWAvYbE1I6&index=26